Kirkjuritið - 01.12.1959, Page 26

456
KIRKJURITIÐ
„Vér undirskrifaðir, sem erum óánægðir með ýmislegt í fyr-
irkomulagi Þjóðkirkjunnar og komnir til þeirrar sannfæringar,
að fríkirkjufyrirkomulagið muni reynast heppilegra og sé eftir
hlutarins eðli í alla staði réttara, lýsum því hér með yfir, að
vér viljum taka þátt í að stofna fríkirkjusöfnuð hér í Reykja-
vík. Vér viljum fylgja málefni þessu fram í einum anda með
stillingu og staðfestu og gera allt, sem í voru valdi stendur,
til þess að það megi fá góðan framgang og verða til eflingar
sannri trú og siðgæði meðal vor.“
Ekki er vitað, hve margir skrifuðu undir þessa yfirlýsingu.
En á prentuðu skjali nokkru á 4 tungumálum, sem hangir inn-
rammað á skrifstofu kirkjunnar, stendur meðal annars, að
stofnendur hafi verið 28. Líklegra er, að það sé tala þeirra,
sem gengust fyrir að senda út yfirlýsinguna, fremur en allra,
sem undirrituðu, því að allmarga segir séra Ólafur þá hafa
verið í 25 ára minningarriti kirkjunnar. Og 250 manns gengu
í söfnuðinn við stofnun hans 19. nóv., eftir því sem blöð segja
frá þeim tíma. I fyrstu safnaðarstjórn voru þessir menn: Arin-
björn Sveinbjarnarson bókbindari, Þórður Narfason trésmiður,
Sigurður Einarsson (vkm.), Jón Brynjólfsson kaupmaður og
Gísli Finnsson járnsmiður, og í safnaðarráði: Jón G. Sigurðs-
son og Ólafur Runólfsson. Fyrsti prestur safnaðarins var séra
Lárus H. Halldórsson og hafði hann verið með í ráðum um
stofnun hans. Séra Lárus var gáfu- og hæfileikamaður mikill
og þjóðkunnur, þegar hér var komið sögu. Hann hafði fyrst
verið prestur á Valþjófsstað og prófastur í Norður-Múlapró-
fastsdæmi og þingmaður um tíma fyrir sýsluna. Hann var
óánægður með margt innan þjóðkirkjunnar og vildi ekki við
það una, einkum ýmsa helgisiði. Prestsskrúða og tón vildi hann
og helzt ekki nota, taldi þetta tildur og prjál. En heitur trú-
maður var hann á Guðs orð eftir lúterskum sið, en mun síðari
ár sín hafa hallazt nokkuð að aðventisma. Hann hætti prests-
skap hjá þjóðkirkjunni og gerðist prestur fyrsta fríkirkju-
safnaðarins á íslandi. Var hann á Reyðarfirði og hafði komið
sér upp kirkju á Eskifirði. Séra Lárus var prestur þar 1887
—1899, er hann fluttist hingað suður. Sennilegt er, að gérskoð-
anir hans hafi valdið því, að hann varð ekki prestur fríkirkj-
unnar hér nema 3 fyrstu árin. Eftir það gerðist hann kennari
við Lærða skólann. Það, sem fyrir fríkirkjumönnum vakti hér,