Kirkjuritið - 01.12.1959, Blaðsíða 27

KIRKJURITIÐ 457
sýnist fyrst og fremst hafa verið að losna alveg við alla íhlut-
un rikisins og standa á eigin fótum.
Eftir að þeir höfðu byggt kirkjuna við Tjörnina, var þar hið
sama guðsþjónustuform viðhaft og í þjóðkirkjunni. Helgisiða-
bók hennar hafa og fríkirkjuprestar allir síðan notað. Söfn-
uðurinn var stofnaður á öldungis sama trúargrundvelli og
nefndur frá upphafi því heiti, sem hann enn ber: Hinn evang-
elisk-lúterski fríkirkjusöfnuður í Reykjavík.
í afmælisgrein einni lýsir séra Árni Sigurðsson hlutverki
hans á þessa leið: „Fríkirkjusöfnuðurinn er samtök kristinna
manna, sem vilja vinna að því sama, sem kirkja Krists frá
upphafi vega sinna hefir unnið að: að veita andlega upplýs-
ingu, trúarlega fræðslu, uppörvun og hvatning til góðs og bróð-
urlegs samfélagslífs, huggun og styrk í erfiðleikum og and-
streymi, fagran og bjartan skilning kristindómsins í lífi og
dauða. Fríkirkjusöfnuðurinn vill kjósa sér til handa sem sann-
kristnum söfnuði sem mesta sjálfstjórn og athafnafrelsi og trú-
ir því, að frelsið sé hollast og heillavænlegast þeim, sem með
kunna að fara.“ Eflaust hefir séra Árni komið hér prýðilega
orðum að hugsun þeirra, er voru í þessum samtökum frá byrj-
un. Og þessari stefnu hefir síðan verið haldið fram alla tíð.
Fríkirkjusöfnuðurinn á nú 60 ára sögu. Ekki verður hún
sögð hér nema í fáum dráttum, enda hefir hún á fyrri merkis-
afmælum verið rakin allýtarlega. Einnig er nú í prentun saga
Kvenfélags Fríkirkjunnar, sem Jón Björnsson rithöfundur hef-
ir tekið saman. Þar koma fram helztu atriðin í sögu safnað-
arins til þessa dags. Kvenfélagið er aðeins sex árum yngra.
Um starfsemi safnaðarins og vöxt skal þessa getið:
Á prestsskaparárum séra Lárusar Halldórssonar voru guðs-
þjónustur haldnar í Góðtemplarahúsinu. Hin fyrsta var flutt
1. sd. í jólaföstu eða 3. des. 1899, og mun síðan hafa verið
messað hálfsmánaðarlega. Séra Lárus gaf einnig út mánaðar-
ritið „Fríkirkjuna" í hálft fjórða ár, 1899—1902. Merkisrit, sem
nú er í fárra eigu. Áður en konungleg staðfesting fékkst fyrir
safnaðarmynduninni, höfðu stofnendur orðið að heita því að
koma sér upp viðunandi híbýlum til guðsþjónustuhalds sem
allra fyrst. Höfuðverkefnið var því að sjálfsögðu kirkjubygg-
ing. Þetta reyndist býsna mikið átak. Söfnuðurinn var fámenn-
ur í byrjun og ekki heldur af efnafólki samsettur. Kirkjan var