Muninn - 01.11.1990, Blaðsíða 19

Hann
Hann gekk eftir mannlausri götunni.
Það var kvöld.
Kannski myndi hann sjá hana.
Hún.
Hann fékk sting í hjartað
bara af því að hugsa um hana.
Hún kom út úr húsasundi
og gekk á móti honum.
Hjartað hamaðist.
Hann leit á hana,
hún á hann.
Augu þeirra mættust.
Vitið þér enn, eða hvað?
Snarfari
Snjór
Snjór. Loksins.
Hvít kom féllu af himnum ofan.
Hann fór út og baðaði sig á gnmdinni.
Honum leið alltaf vel eftir fyrsta snjóbaðið.
Stjörnumar glitruðu á himninum,
ein þeirra skein skærast.
Honum leið yndislega,
hugsaði um komandi hátíð.
Hans heittelskaða beið inni
með nýbakaða jólaköku
og flóaða mjólk.
Snjór. Loksins.
Snarfari