Kirkjuritið - 01.05.1964, Side 17

KIRKJURITIÐ
207
Sálmur II
HeyriS, kirkjuklukkur okkar
kalla enn meS björtum róm,
allar stéttir, allir flokkar
eiga þar sinn helgidóm.
Komdu systir, komdu bróSir,
kirkjan laSar, allra mó&ir.
Komum, göngum kirkjuveg.
Komum, gleðjumst, þú og ég.
Kirkjan forðum feðrum geymdi
frið í hjarta og sálubót,
þaðan lífsins lindin streymdi
Ijúf og tær um hjartans rót.
Turninn hátt til himins bendir,
himnastigann enn eru sendir
góðir englar guði frá,
gista jörðu mönnum lijá.
Eins og barnsins minnist móðir
mun ei Kristur gleyma þér,
þar er vinur, þar er bróðir,
þyngsta fórnin gefin er.
Hrœðstu ekki, heimi er stjórnað,
hér er enn af kærleik fórnað,
trúðu, maður, trúðu á hann,
trúðu á guð og kœrleikann.
Heyr, með klukknahljómnum breiðist
helgidagsins tigni blær,
hryggð og ami hugans eyðist,
hjartasárið opna grœr,
gleymist angur, eyðist mœða,
allt mun kœrleikurinn gra'ða,
honum búðu hjartastað
helgan frið þér veitir það.