Kirkjuritið - 01.05.1964, Blaðsíða 25

KIKKJUUITIÐ
215
féll fuglinn, en varpið náði sér þó furðu fljótt, þótt það yrði
aldrei eins og áður. Nú má heita að varpið sé að mestu horfið,
hvað sem veldur, úr eynni.
I prestskapartíð föður míns mátti heita svo, að allt væri í liinu
ganda kerfi um þjóðlífs- og búnaðarhætti alla. Hann rækti vel
embætti sitt, messaði svo að segja hvern helgan dag, enda
kirkja þá enn sótt af öllum þorra manna. Þá voru húslestrar
tíðkaðir á hverju heimili í prestakallinu, ekki einungis á helg-
mn dögum, heldur og líka á liverjum degi alla föstuna og passíu-
sálmarnir þá sungnir og heima lijá okkur tíðkuðust húslestrar
a hverju kvöldi alla veturna. Heimilisfólkið lagði þá niður
storf á meðan á liúsleslri stóð og hlustaði á með andagt og tók
tmdir sönginn. Þetta skapaði festu á heimilinu og sönghæfni
manna, enda svo, að allur söfnuðurinn söng með við guðsþjón-
tisturnar í kirkjunni.
Minnist ég rnargra liljóðra slunda í sambandi við lnislestrana
°g guðsþjónusturnar, sem liafa veitt mér styrk í lífinu, svo hugsa
eg að fleiri gætu mælt.
Faðir minn tók alltaf fermingarbörnin heim til sín á vorin til
tmdirbúnings fermingarinnar. Kom það þá stundum í lilut móð-
l)r minnar að búa þau að klæðnaði út til fermingarinnar, því
fátækt var mikil á barnmörgum heimilum. Stundum létu líka
foreldrar mínir sækja börnin lieim á örbjarga heimili eða ef
illa stóð á þar t. d. vegna veikinda. Þannig var fjögurra ára
stulkubarn sótt á eitt heimilið til dvalar í veikindum móðurinn-
ar. Svo fór, að hún varð fóstursystir okkar systkinanna og dvaldi
^já foreldrum mínurn til fulltíða aldurs.
liefur komið mikið við félagsmál sveitar þinnar og héraðs.
Hvað viltu segja mér af félagsmálastarfi þínu?
Já, ég hef borið gæfu til þess að öðlast traust sveitunga minna
°g samfélags og vera trúað til forustu um ýms þau félagsmál,
sem óhjákvæmileg eru í þjóðfélaginu. Ég hef borið lilýjan liug
*d kirkju minnar. Bæði er það, að ég er uppalinn á kirkjustað
°g prestaheimili og fylgdist því náið með starfi föður míns. Ég
fann því e. t. v. betur nauðsyn þess, að vinna að kirkjumálum
soknarinnar. Ég hef verið meðhjálpari í Vatnsfjarðarkirkju í
ár, auk þess, sem ég lief verið jafnlengi formaður sóknar-
uefndar og safnaðarfulltrúi lief ég verið í áratugi. Þá hef ég og