Kirkjuritið - 01.05.1964, Síða 36

tío Giertz:
Umboð prestsins
Ef einhver vill verða prestur, verður liann að vera á valdi
Krists. Ef einhver er sendur til þess að tala í hans nafni, næ|lir
ekkert hálfkák. Presturinn er þræll Krists. Hann á að vera
undir stjórn drottins síns, knúinn af Heilögum anda og altek-
inn af þeirri ástríðu að þjóna málefni hans. Og það þýðir
einnig að vera haldinn þeirri ástríðu að þjóna og hjálpa fólk-
inu, sem lausnarinn lét líf sitt fyrir. Aðeins þá verður umboð
lians umboð Heilags anda, sem ekki rífur niður, heldur byggir
upp. Þetta umboð tjáir sig ekki á fundum safnaðarins eða
kirkjuþingum, lieldur verða menn miklu fremur varir við það
í predikunarstólnum. Þar er það augljóst, að presturinn væntir
þess, að predikun hans komi einliverju til leiðar, en einnig það
að hann er ekki að leitast við að fá sínum vilja framgengt.
Hann er kallarinn, sem talar í nafni Konungs síns til þess að
vekja þá, sem sofa, hugga lirjáða og styrkja trúaða. Prestur-
inn hefur haft þá fyrir sjónum lnigskots síns, er hann var að
undirbúa ræðuna. Hann sá andlit þeirra fyrir sér, er liann íhug'
aði orðið. Áhyggjur þeirra og freistingar fylltu huga hans.
H ann var að hugsa um þá, ekki um álit sitt sem predikara-
Aftur og aftur liefur hann beðið fyrir þeim, hann hefur beðið
þess, að Guð fyrir tilstilli ræðu hans veki þá af skeytingaleys-
inu eða tendri með þeim eld frelsandi trúar.
Þetta ósvikna umboð er ávallt hlýtt og ástríðufullt, það
sprettur aldrei af særðri hégómagirnd eða persónulegri hefm-
girni. Predikarinn getur auðvitað verið alúðlegur og þolinmóð-
ur, svo lengi sem liann finnur sig virtan og sér tekið með vin-