Kirkjuritið - 01.12.1965, Qupperneq 3

Þorgrímur Sigurðssou:
Hugleiðingar um hátíð jólanna
Les: Lúk. 2,8.—20.
„Kom blessuð', ljóssins hátíð, — lielgi liín
minn hug og vilja göfgi, vermi fylli,
svo máttug verði og Iieilög liugsun mín
og liörpu mína Drottins andi stilli.“
Svo ittælli skáld af máli trúar og tilfinningahita til þess að
lijóð’a velkomin jólin og Jesúbarnið — í bænarsálmi, sjaldan
eða aldrei snngnuin, því að láðst ltefur lagsmiðum vorum að
túlka orð lians í tónum. Hvað veldur, veit eg ekki. Að vísu eig-
um vér fjöldann allan af fallegum jólalögum. En fátæk er sú
öld, sem finnur ekki anda og orði stað í tjáning nýrra tóna,
enda margir sem vilja hverfa aftur til liðins tíma um ljóð og
lag.
Hvað sem um það er verðum vér ]>ó að viðurkenna, að hvort
tveggja: trúarorð og tónalag, sögn og söngur — og atferli raun-
ar allt, sem liaft er um ltönd á hátíð hvaða sem er, og ekki sízt
á jólum, er aðeins umbúðir eilífs kjarna: túlkun stórmerkja,
tákn staðreynda, tjáning þess, sem vér liöfum lieyrt og séð og
reynt; ef ckki með eigin augum og eyrum, þá hið innra með
oss í trú, í von, í kærleika, þessu þrennu; það eitt varir, þegar
allt annað lijaðnar eða liverfur, hreytist eða hregst.
En samnefnari þess alls, sem þegar var nefnt umbúðir: túlk-
un, tákn og tjáning, er trúin, sem oss er af Guði gefin og færð
oss að lijarta af lionum, sem jólin eru til vitnishurðar um,
Jesú Ivristi.
Og því segir Einar í Eydölum, skáldpresturinn, sem leikur
af list sinni á liörpu hjartans í brjósti sérlivers kristins Islend-
iugs, í kvæði sínu af Stallanum Kristí:
„Umhúð verður engin Iiér
önnur en sú þú færðir mér,
hreina trúna að höfði þér
fyrir hægan koddann færi.
Með vísnasöng eg vögguna þína liræri.“
28