Kirkjuritið - 01.12.1965, Síða 26

456
KIRKJURITIÐ
Menntaskólamim á Aknreyri var slitið þar í kirkjunni á síð-
astliðnu vori.
Þetta undirstrikar allt |»á staðreynd, að alltaf liefur verið
náið saniband milli kirkju og skóla ojt oft samstarf. Margir
prestar liafa fram á þennan dag haldið Iieimaskóla. Og krist-
infræðikennsla er á liinn bóginn skyldunámsgrein í mörgum
skólum.
1 atliugun er að koma á auknu samstarfi skóla og presta,
að því er snertir fermingarundirbúninginn svo sem samþykkt
var á síðustu prestastefnu.
Allt miðar Jietta að því að leiða æskuna sem bezt á veg.
Mannanna börn, sem hvíla á mottunum eru óttaslegin
Sólin er gengin til viðar.
Eg heti slökkt Ijósið
og konan og barnið eru fallin í svefn.
Dýr skógarins eru hrædd
og mannabörn á mottunum eru Iíka óttaslegin
Þau una betur sólbjörtum deginum
en nóttunni.
En eg veit
að tungl þitt
og augu þín
og hönd þín eru þá jafnt til staðar.
Þess vegna óttast eg ekki.
Enn í dag
leiddir þú oss undursamlega.
Allir lögðust
saddir og sælir til hvíldar.
Lát svefninn endurnæra oss,
svo að vér getum með endurnýjuðum kröftum
gengið aftur til starfa
í býtið í fyrramálið.
Vertu með bræðrum vorum langt austur í Asiu,
sem nú eru sennilega að fara á fætur.
Afríkönsk bæn (G.Á.)