Kirkjuritið - 01.12.1965, Qupperneq 21

KIltKJUIiITIÐ 451
lil fyrirmyndar. En það má eins grípa til þeirra veslnr í Ame-
ríku.
Marga liryllli við svertingjauppreisninni í Kaliforníu í liaust.
Og flestnm mönnum liérlendis mun óskiljanlegt livernig það
getur átt sér stað, að í Alabahma og ef lil vill víðar í Banda-
ríkjunuin eru livítir menn ævinlega sýknaðir, þótt þeir myrði
svertingja — eða þá, sem styðja réttlætismál jiessara með-
bræðra sinna.
Þetta eru aðeins dæmi þess, sem græða þarf í mannlífinu.
Og verður ekki grætt nema með kristnum anda.
Þelta sýnir kristnijiörfina bæði austan liafs og vestan. Álíka
dæmi mætti taka alls staðar. Vér Islendingar eigum sannar-
lega langt í Iand að vcrða alkristnir.
En jafnframt og það er játað verður líka að fagna ]>ví að
kristninni hefur mikið orðið ágengt. Hún selur meiri og minni
svip á þjóðlíf mikils hluta mannkynsins, og liefur liaft nokkur
áhrif um allar jarðir.
Það er líka bin mikla von að liennar sé framtíðin.
í dag er það stærsta lilutverk vorrar kynslóðar að styðja
að } )VÍ a3 sú von rætist.
Afturhaldssemi
Enn getum vér öll verið óskiljanlcga íhaldssöm og einsýn á
Jiessum gjörbyltingarlímum. Ég leil ekki alls fyrir löngu inn
í nýlega kirkju. Ymislegt gladdi þar augað, en eitt ldeypti í
mig lirolli. Þarna voru sams konar trébekkir, sem tíðkast liafa
á undangengnum öldum. Píningarbekkir með bröttu baki og
grjótliarðri setu, sem allir eru þeirri stundu fegnastir að standa
upp af. Sæti, sem engum dytti í bug að bjóða vinum sínum í
beimaliúsum.
Getur verið að Jiað sé sálubjálparatriði að mönnum líði á
einbvern liátt verr í kirkjunni en annars staðar? Ætli nokkur
svaraði því játandi?
Sannleikurinn er sá að bér er aðeins um liugsunarleysi að
ræða. Menn áttu ekki áður kost á að fóðra bekkina og mýkja
á jafn handhægan liátt og nú. Það kostar ekkert geypifé að
liafa svampdýnur á setum og baki og þar yfir smekklegt á-
klæði..