Kirkjuritið - 01.12.1965, Page 23

KIRKJURITIÐ
453
Vaxandi ógn
stendur af misnotkun áfengis liérlendis. Áfengiskaupin fara
geigvænlega í vöxt. Aldrei meir en síðustu mánuðina. Hverjum
liugsandi manni hlýtur að blöskra sú fúlga, sem sóað er í þessu
skyni.
Minnisverð eru ummæli Pálma rektors Hannessonar, sem
Iiann lét falla í útvarpinu eitt sinn á seinni árum sínum. Hann
kvaðst aldrei liafa bragðað svo áfengi, að liann liefði ekki talið
sig bafa fremur illt af Jiví en gott.
Ofstæki er engum liollt í þessum málurn né öðrum, en ]>ví
verður ekki borið á móti að árlega drekka margir sér til óbóta
og meiribluta umferðaslysanna má rekja til áfengisnautnar.
Hörinungunum, sem af þeim leiðir verður ekki lýst. Illbærilegt
að verða meiri eða minni öryrki af slíkum sökum, bitt enn
þungbærara að valda öðruin meiðslum, ef lil vill líftjóni. Rætt
er að vonum um ýmiss ráð og leiðir lil að draga úr ]>ví að
menn aki ölvaðir. Og sjálfsagt eru þau til meiri og minni bóta.
Eilt bef ég ekki séð að beri verulega á góma, sem áreiðanlega
er mikilsvert. Blöðin liafa fram að þessu skrifað í afsökunar-
tón um þá, sem gerast brotlegir í ölvunarástandi.
Þetta er óafsakanlegt og beinlínis skemmdarverk. í þessum
máluin sem öðrum er fæst áhrifameira en almenningsálitið.
Blöðin skapa það að miklu leyti.
Með því að segja glottandi frá því að menn keyri út af, eða
verði eittlivað enn verra á, af því að þeir voru undir álirifum
áfengis, eru blöðin líkt og að grafa háskalegar Iiolur í veginn
og blinda leiðarljósin.
önnur lilið á þessum málum er svo sú, að niann liryllir
næstnin við að bugsa til Jiess, að þjóð, sem getur varið eins
gífurlegu fjármagni til áfengiskaupa, skuli ekki liafa ráð á
að reisa sjúkraskýli né bæli fyrir allstóran liluta af beilsu-
leysingjum, líkamlegum og andlegum. Og bíða bæði sjúkling-
arnir og vandamenn þeirra böl og bugraunir af þeim sök-
um.
Yel má vera, ef það væri gjört lýðum ljósara af leiðandi mönn-
niii og málgögnum þeirra, að menn vöknuðu upp af þeim
draumi, að bér sé allt með felldu og ekkert að óttast.
Það er liverju orði sannara að ekki á að mikla fyrir sér alla