Kirkjuritið - 01.10.1966, Síða 24

358
KIRKJURITIÐ
sunnudögum, meft' þvegið liár og skjanna. Oft var það á sunnu-
dagsmorgnum að Þóra lióaði okkur krökkunum saman, settist
að orgelinu og voru þá leikin og sungin íslenzk þjóðlög.
I gömlu baðstofunni var það siður að lesa upphátt Faðir vor
og meðfylgjandi blessunarorð, áður en boðin var „góða nótt“
og snúið sér til veggjar. Þetta var gert til skiptis og áður en
gengið var til sængur var spurt: „Hver á að lesa í kvöld?“
Hjónin voru lijálpsöm, máttu ekkert aumt sjá eða vita, án
þess að rétta bjálparliönd.
1 skjóli þessa lieimilis leið öllum vel, bæði mönnum og mál-
leysingjum.“
Þetta er fagur vitnisburður. Hann vekur m. a. þá spurningu*
bvort of margir foreldrar fella ekki niður að lesa kvöldbænir
með börnum sínum. En er líklegt að annað uppeldisatriði se
börnunum til meiri blessunar en þær bænir?
GAMLAR VlSUR
Illt er að þola fýsna flog
á fleyi geðsliræringa,
bágt er að skríða skerjavog
skyldu og tilfinninga.
Þótt gæfan aðeins gefi mér
gleði fáa daga,
fari það þá, sem auðið er,
ei mun tjá að klaga.
Sögn frú Guðlaugar Bjartinarsdóttur.