Kirkjuritið - 01.10.1966, Síða 28

362
KIRKJURITIÐ
samúð, kærleika og liöfðingsbrag miklum brugðust við til
að liðsinna þeim lijónum og veita þeim fulltingi á þessuni
mótgangs tímum.
Vorið 1955 lét séra Eiríkur af prestsembætti. Fluttust þau
hjónin þá að Laugarvatni og bjuggu um sig í eigin luísi. Leið þá
eigi á löngu, unz lieimili þeirra fékk á sig fagran og aðlaðandi
menningarblæ eins og hinir gömlu Torfastaðir liöfðu liaft. Þar
sat geislandi góðvild og yljandi alúð á stóli, og varð enn mjög
gestkvæmt á beimili þeirra. — Það féll einnig iðulega í blut
séra Eiríks, eftir að þau lijón fluttust til Laugarvatns, að inna
af hendi ýmsa prestsþjónustu, gifta, skíra börn, flytja messur
í skólunum o. s. frv. Og þar var sannarlega eigi prédikað fyrir
tómu húsi né tómlátum ábeyrendum. Séra Eiríkur átti alla ævi
samfylgd æskunnar, vináttu hennar og virðmgu.
Séra Eiríkur var árum saman stjórnskipaður prófdómari við
Héraðsskólann að Laugarvatni. Þar kynntist ég mjög vel rétt-
sýni hans og nákvæinu og sanngjörnu mati lians á úrlausnuin
nemenda í íslenzku og fleiri greinum.
Börn þeirra séra Eiríks Stefánssonar og frú Sigurlaugaf
Erlendsdóttur voru: Þórarinn Stefán fæddur 29. júlí 1908,
dáinn 23. febrúar 1926; Þorbjörg, kona Ásgríms Jónssonar
garðyrkjustjóra að Laugarvatni, og eiga þau fjögur börn.
Fósturbörn þeirra prestshjóna voru: Kristinn Jónsson frá Laug,
fæddur 18 sept. 1903, dáinn 12. sept. 1924; Karl Jónsson Eiríks,
kennari, fulltrúi bj á KÁ; og Gunnar Hansson Stepliensen,
bílstjóri í Reykjavík. — En auk þess voru að Torfastöðum
langan eða skamman tíma börn og unglingar til dvalar og oft'
lega einnig til kennslu langtum fleiri en tölu verði á koniið-
Sameiginlegt mun þeim það öllum að geyma göfgandi minn-
ingar um dvöl sína á þessum sólríka stað og varanleg áhrif o?
lioll frá þeim heimilisbrag, er þar ríkti.
Hin síðari ár átti séra Eiríkur við lieyrnardeyfð og fylgikvill3
liennar að stríða. En eiginkona lians, Þorbjörg dóttir bans,
maður liennar og börn þeirra veittu lionum af mikilli nærgætm
og ástúð alla þá umönnun og aðhlynningu, sem unnt var að lata
í té. — Séra Eiríkur andaðist í sjúkrahúsinu á Selfossi lunn
16. ágúst s. 1., átta dögum eftir að hann var flutur þangað sjúkur.