Kirkjuritið - 01.04.1968, Qupperneq 53

KIRKJURITIÐ
195
^ þekkir gleði himinsins yfir syndugum, sem bætir ráð sitt.
ann faðmar að sér börnin, fullviss þess, að þetta ríki lieyri
j ei1® til. Hann verður glaður í lieilögum anda, er lærisveinar
‘,lls koma aftur til lians frá störfum. Og jafnvel á þyngstu
1 uUtastundu lífs lians birtist lionum engill af himni, sem
'eitir Jionum frá föður lians styrk og frið.
^Eittlivað af sama fögnuðinum snart sál lærisveina lians.
eir urðu glaðir er þeir sáu Jiann upprisinn. Þeir neyttu
1UlUningarmáltíðar lians með fögnuði og einfaldleik lijartans.
eir voru glaðir yfir því, að þeir voru virtir þess að líða liáð-
lllí? vegna nafns hans. Einn þeirra skrifar: Sælir eruð þér,
'J bér eruð smánaðir fyrir nafn Krists, því að andi dýrðarinnar
andi Guðs livílir yfir yð ur. Annar, PáJl postuli, minnist í
u'i-elsi á gleði sína í drottni og skrifar orðin: Yerið ávallt
, lr vegna samfélagsins við drottin, ég segi aftur: Yerið
þurfum enn í dag að eiga þennan fögnuð og leitast við
°fla Jiann og vernda.
I að er liið mikla mein kirkjunnar manna á síðustu tímum,
hölsýnir lleir ilafa orðið á allt manneðlið og gleðisnauðir.
. rei hefur verið meiri þörf á þori og bjartsýni og glöðuin
ristindónii en nú. Það er ekki unnt að starfa fyrir fagnaðar-
ll*i nenia eiga sjálfur fögnuð í lijarta.
S óska ykkur öllum fagnaðar, djúps lífsfagnaðar.“
kjul(’gur skúli.
f,l'l(Wu„di 1950 var samþykkt ályktun þess efnis, að Presta-
i.. i'b'Ó beitti sér fyrir stofnun kristilegs æskulýðsskóla fyrir
kirkju Islands og liafði þetta mál oft Jiorið á góma á
rtlarfundum. Þótti sumum vænlegast að fella skólann að
p lverju leyt i inn í skólakerfi landsins, en smám saman féll
.('1 aielagsstjórnin frá þeirri lmgsun og hallaðist öllu lieldur
að skólinn ætti að vera að öllu leyti óliáður skólakerf-
sk. svilla meira til lýðliáskóla á Norðurlöndum. Þroskun
að jger®ar nemenda fyrir álirif kristindómsins yrði að vera
aiatriðið og undirbúningur þeirra undir að vinna kristilegt
þjóðina.
l)elta var gert að meginumræðuefni á aðalfundi 1951 og
' u þeir prófessorarnir Ásmundur Guðmundsson og Sigur-