Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 17

KIRKJURITIÐ
383
HvaSa breyting finnst þér lielzt hafa orSiS í andlegum málum
Íl(í œskudögum þínum og hverjar telur þú framtíSarhorfur á
því sviSi?
í*essari spurningu er vandsvarað, samanburSurinn erfiður,
t'ekking mín í æsku á þessum málum nijög lítil og heimur
ni*nn ekki stór. Skoðanir manna breytast oftast mjög með
sldrinum. Andlegt líf manna birtist að einhverju leyti í ytri
Slðum, lifnaðarvenjum og begðun. Sé lilið á liið ytra, er breyt-
lngin mikil. Á æskudögum mínum ortu íslendingar ekki óljóð,
^táluðu ekki óskapnaðarmálverk, ungar stúlkur rigsuðu ekki
11111 götur bæja galgopalega klæddar og þar sáust engir bítla-
l'ausar. Eðlilegt er, að geysilegar framfarir, þekking, tækni og
Wt lífskj ör valdi einhverri breytingu á bugsunarbætti manna,
b'ú og skoðun. Iskyggilegasta breytingin finnst mér sú, að því
J11eira sem menn liafa höndlað af einu og öðru, lífsgæðum,
skemmtunum og nautnum, því meiri befur óánægjan orðið,
V;>nþakklætið, heimtufrekjan og kröfuliarkan, en átakanlegast
öllu: tómleiki sálarinnar, sem birtist í mikilli fjölgun sjálfs-
lriorða, áköfum flótta til skaðnautna og fáránlegra lifnaðar-
^átta. Kristilegu uppeldi l)arna og unglinga, af bálfu foreldr-
arilla, befur brakað.
Maðurinn sjálfur hefur lítið breytzt og sjálfsagt á liann
eftir að stíga stærsta sporið til friðar og bræðralags í mann-
''eimi. Trú mín er óbiluð á framtíðina og ég get ekki lifað
Vl® bölliyggju og læt það eftir mér að vera bjartsýnn, ekki
Slzt í andlegum efnum. — Frumstæðustu livatir mannsins eru
hrjár: Næringarbvöt, kynlivöt og trúbneigð. Þær er ekki unnt
kúga til fulls né uppræta. Hinar tvær fyrstu eru skilyrði
fyrir viðbaldi mannkynsins, en þær má göfga og temja. Trú-
I‘neigð mannsins er frumstæð og arfgeng, og bún er engu
tt'oini nú en áður. Sé lienni rneinað að tjá sig í guðstrú, þá
bún útrás í skoðanadýrkun og manndýrkun. Raunverulega
er það trú, sem nú veldur mestum umbrotum í lífi þjóða,
e^ki kirkjuleg trú, en pólitísk. Menn trúa á stefnur og ein-
rieðisberra. Þjóðir eru búnar að brenna sig illa á þessu, en
'"unu þó eiga eftir að finna betur til.
^essi trú mun ekki fullnægja manni framtíðarinnar. I fyll-
lnS tímans mun bann átta sig á því, að bann liefur ausið úr
^ri)ggugum brunnum og óbollum, og þá mun bann leita til