Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 24

KIRKJUHITIÐ
390
í framanskráðum pistlum. Það er þá ekki af óvild til kaþólsku
kirkjunnar. Ég hef alltaf virt liana mikils og borið í bætifláka
fyrir hana. Man líka að okkur mótmælendum ferst ekki dóni-
frekja.
Tilefnið er það eitt að kristnin á svo í vök að verjast að
vakningar er nauðsyn innan allra kirkjudeilda. Nú er ekki
stund gamalla trúkredda og kennisetninga, heldur tími þesS
að kristnin sé sýnd í verki. Þeim mun hærra sem menn eru
settir innan kirkjunnar verða þeir að gæta þess betur.
Þótt ég sé ekki þeim vanda vaxinn að vera til fyrirmyndar
er mér og öðrum skylt að muna að
„Þau eru verst liin þöglu svik
að þegja við öllu röngu.“
Ádrepa próf. Jóhanns Hannesonar
Illa sæti á mér að taka óstint upp gagnrýni annarra og gleynia
því að „sá er vinur, sem til vamms segir.“
Þeim mun skyldara finnst mér að taka hér upp pistil eftir
prófessor Jóhann Hannesson, sent stóð í Morgunhlaðinu
ágúst sl.
„A8 þreylast á prestum
6) Að menn þreytast á prestum, á sér ýmsar orsakir, þrátt
fyrir margt fagurt í fari þeirra. Mikill liluti presta er þjóðiniU
nálega ókunnur, því að í blöðum og útvarpi fá rnenn yfirleit1
ár eftir ár sömu gömlu prestana hér í borginni, söniu gönth1
hugmyndirnar, sömu gömlu umbúðirnar, sama gamla rónunn
og orðatiltækin. Þetta virðist vera stefna lijá blöðunum, þal1
virðast nálega lokuð guðfræði og kirkjulegum tíðindum, neinJ
frá „föstum mönnum“. Hér er þó sjónvarpið skárra, þrátt fyru-
ýmsa galla. En vorir sömu gömlu prestar borgar, blaða og ut'
varps eru ekki líklegir til að bræða ís vantrúarinnar eða breiðJ
varma trúarinnar út um landið.“
Þetta getur komið sagnfræðingum að gagni síðar.
Ég vil aðeins benda á þeim til upplýsingar að sr. J. H- til'
lieyrir sjálfur sannarlega þeirn „föstu mönnum“, sem greið'
astan aðgang eiga að blöðunum.
Og svo er annað, sem höf. ætti að athuga. Á kennsluáru111
sínum liélt séra Jón Helgason, síðar biskup uppi predikunar-