Kirkjuritið - 01.10.1968, Side 22

KIRKJURITIÐ
388
fræðin komin á það stig, sem þau eru nú á. Við vitum öll að
þessi saga er aðeins líkingarfrásaga og að enginn hefur hug'
mynd um hvað fyrsta mannlega veran hét. Og vafalaust liefui
hún ekki verið neitt svipuð Adam, svo sem honum er lýst.
Mér finnst einnig ókristilegt að láta sér til liugar koma a®
allir fari norður og niður, sem ekki eru skírðir. Slík kenniug
liylur Drottinn dimmu ógnarskýi en engum ka;rleikshlý.jiu"
dýrðarljóma.
Þetta er nefnt liér sakir þess, að frá uppliafi og til þessa
dags er það lífsskilyrði kirkjunnar að fólk treysli því að hu»
leiti sannleikans og lialdi á lofti kenningu Krists. Hvolr
tveggja er brýn þörf á okkar dögum. Afskiptaleysið og óneit'
anlega talsverð andúð í garð kirkjunnar krefst þess enn ríka1
nú en oftast áður, að boðendur kristninnar, lærðir og leikn
verði ekki sakaðir um að ganga vitandi í berliögg við sög»'
legar staðreyndir og að leggja meiri áherzlu á guðfræðilegal
hugsmíðar, órökstuddar fullyrðingar, heimspekilegar vanga'
veltnr og annaö þar fram eftir götunum — heldur en að hoða
það, sem raunar livert harn að kalla getur lesið um Krist or
numið af honum í guðspjöllunum.
BréfiS um takmörkun barneigna
bætir ekki úr skák fyrir páfa. Hann fordæmir allar getnaðar^
varnir nema „náttúrlegar“. Lokar augunum fyrir þvi a
skefjalaus mannfjölgun er eitt mesta vandamál margra þjóða-
Undirrót ógurlegs hungurs og ólýsanlegra eymda. Páfi l*2*
heldur ekki vita að getnaðarvarnir tíðkast þegar um alla11
heim og verða ekki lagðar niður.
Ekki gengur lionum það til að kaþólska kirkjan sé sV°
heilög að hún geti ekki liðið annað eins í ástamálum.
Sú var tíðin — og kann að vera að eimi eftir af hen111
enn — að kaþólskum prestum og biskupum var harðbannað a
kvænast, en þeir hjuggu með konum að vild sinni og ra*11
börn með mörgurn þar fyrir utan. Sumir páfar léku þalllj
leikinn. Og menn voru livorki sviptir embætti eða vísað 11
Yítis fyrir þetta. Það var miklu auðveldar fyrirgefið en „vi
trú“. ^
Bann páfa við getnaðarvörnum kemur mörgum góðu»
kaþólskum mönnum í ærinn vanda. Það fýsir undir hræsnin11