Kirkjuritið - 01.10.1968, Blaðsíða 26

392
KIRKJURITIÐ
um leið tillögu þess efnis að skorað væri á allar þjóðir að selju
ekki þessum deiluaðilum vopn.
„Ungu kirkjunum“ þóttu prelátar „gömlu“ kirknanna liér
í Vestur-Evrópu gera sig lielzt til breiða eins og þeirra kristin-
dómur væri sá mesti og bezti. Leikur ekki efi á að hvorir
tveggja geta af hinum lært.
Eins og áður gátu þingmenn ekki allir neytt kvöldmáltíðar-
innar sameiginlega. Vantar mikið á sannan kristindóm meðan
svo stendur.
En þótt þessir vankantar væru á, var þetta kirkjuþing mjög
mikilvægt til að efla vaxandi skilning á vandamálum samtíni-
ans og tengja kirkjumar traustara sambandi um víða veröld.
Sœnska kirkjan — virSuleg og í þœgilegri aSstöðu
Þetta er yfirskrift smágreinar, sem Ragnar Holte, prófessor
ritar um hvernig fulltrúum Alkirkjuráðsins muni hafa komiö
sænska kirkjan fyrir sjónir.
Margt er líkt með skyldum og því fróðlegt fyrir okkur að
kynnast rökstuðningi lians í megin dráttum, sem fara liér á
eftir:
1. Sænska þjóðkirkjufyrirkomulagið virðist æ sérstæðara i
augum annarra. Á þessari heimshyggju og trúblendnu (plural-
istisku) öld finnst flestum ríkistrú lirelt og úrskeiðis. Tengsli'1
við ríkjandi þjóðkirkjuskipulag liindrar kirkjuna líka í að
vera í fararbroddi jijóðfélagslegra umbótasinna í anda al-
kirkjuþingsins. (Sagt er að sumum fulltrúunum liafi fundist
tal um kónga og þjóðkirkju klingja sér svo í eyrum á samkom-
um til kynningar á sænsku kirkjulífi að jieir hafi orðið að
klípa sig í handleggina til að fullvissa sig um að þeir væru
vakandi).
2. Sænska kirkjan telur sig eindregið „hægri sinnaða“ í al-
kirkjumálum.
3. Maður, sem sjálfur liefur tekið virkan þátl í endurnýj'
ungartilraunum varðandi lielgisiði og kirkjuhljómlist innan
sænsku kirkjunnar, gat sannarlega glaðst yfir því, livað þetta
var livort tveggja tignarlega kynnt þingheimi. Samt verður
ekki varizt ýmiss konar gagnrýni og efasemdum: Er ekki ha-
messan að verða ofhlaðin hljómlist? Og þarf liún nauðsynlega
að vera svona skartbúin og prestsbundin? Setningarguðsþjon-