Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 20

KIRKJURITIÐ
114
að þessu. Uin 80 manns eru taldir vegalausir í höfuðborginnn
Þrír borgarfulltrúar: Kristján Benediktsson, kennari, Sigur-
jón Björnsson sálfræðingur og Þórir Kr. Þórðarson, prófessor
fluttu nýlega eftirfarandi tillögu á borgarstjórnarfundi:
„Borgarstjórn Reykjavíkur ákveður að fela Félagsmálaráði
að kanna aðstöðu og aðbúð lieimilislausra manna í Reykjavík
og leita eftir samvinnu við ríkisvaldið um viðunandi lausn
þessara mála.“
Þetta var einróma samþykkt. Vonandi verður framkvænid-
unum liraðað, því að úrbæturnar liafa lengi verið aðkallandi'
1 þessu sambandi má ekki gleyma skerfi „Verndar“. Hanii
er þegar orðinn mikill. Og vonir standa til að félagið fái il
næstunni, betri aðstöðu til líknarverka sinna
Svíum brá
núna nýlega, þegar birtar voru niðurstöður nefndar, sem starl-
aði að rannsóknum á sænsku ástalífi og samskiptum ungs
fólks. Óvænt koni upp úr kafinu. „Hið Ijúfa líf“ er alls ekki
eins vinsælt og útbreytt og básúnað hefur verið í blöðum °r
fjölmiðlunartækjum, lieima og um víða verökl. Svíar ern
engu siðlausari en almennt gerist. Mikill meiri hluti þjóðar-
innar hefur arfteknar skoðanir á ástalífinu. Almennt talið að
lijónum beri að vera livort öðru trú. Langtum ótíðara en hugaö
hefur verið að æskufólk sængi sarnan, án þess að ætla sér að
stofna til hjúskapar.
Hins vegar töldu 90% þeirra, sem spurðir voru af sænskii
kirkjufólki, að ekki gæti talist syndsamlegur ólifnaður, þótt
lieitbundið fólk tæki upp sambúð og samlíf fyrir lijónaband.
Við eftirgrennslan liefur svipað komið á daginn í öðriiH1
löndum. Spilling æskunnar er sem betur fer meiri í orði eii
á borði.
Og þess er tekið að gæta að óhroði í máli og myndum er að
verða mönnuni leiðigjarn.
Æskan í dag á sér eins og í gær, draumsýnir og hugsjónif’
sem lyfta lienni, en smækka liana ekki.