Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 23

Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 23
KIRKJURITIÐ 117 1 >lur smiður, byggingameistari að liafa smíðað heiminn, enda ^hann það með sér.“ þ. ott þessar tvær sannanir séu vel liugsaðar, þá þurfa þær ^einnig þess við, að þ ær séu bættar upp með -— trú. in ] rUUl 6r ^lvarvetna óhjákvæmileg, en sér í lagi í einni vís- agrein er hún einvöld, — sagnfræðinni. Þekking á sögunni °nióguleg án trúar. Daglegt líf er ólifandi án trúar; vér ,(| l 'n lll neyddir að trúa liver öðrum því trúin er undirstaða ® félagsskap ar. Loksins er trúin hið einasta, sem matiurinn eii JraTn' yfir dýrin. Þau liafa meira vit, en margur ætlar, lln skortir allar skepnur nema manninn. þó það þá sé eigi tekið fram í öllurn sálarfræðiskennslubókum, e.| ,ei þó trú, trúin yfir liöfuð, fullt eins vel sérstakur sálar- t-leiki, eins og t. d. skilningurinn; sést það bezt á því, að ni tekur við þegar skilningurinn gefur frá sér, og að öllurn 'tð 1,111 er trn gefin á lægra eða æðra stigi. Er oss því ætlað, P 'U °tn l'ana °g efla eins og aðra sálarkrafta. Þó að postulinn sál ^ómv. 10, 10), að „trúað sé með hjartanu“, þá bafa er °? l'J^rta ]>ar eins og víðar, sömu þýðingu. Eins og vonin Vo)|r^ln niisjafnlega sterk bjá mönnum; sumir eru trúaðir og 'r-óðir, suniir síður; lijá sumum eru báðar um of, hjá öðrum van. Tii r J i , . • 11 torna var svo álitið, að sterk von og sterk trú væri vott- j ^fuglyndis; magni est animi, diu sperare (D: það er göfug- a'ri einkenni, að vona lengi) segir binn mikli mannþekkj- ve Ucitns, og oftast mun trúardevfð, tortryggni og vonleysi aiiii S;,larþrengslum samfara. „Ó! þér lítiltrúaðir!“ sagði frels- 6r 1 i °" a^ ávöxtunum fyrir lífið munu flestir finna, livort 1 ara tr<i eða trúleysi. Örvænting og sjálfsmorð fylgja trú- 'erkl L tronni ánægja og rósemi. Ekkert stórvirki, bvorki ilesf0"3 ne 1 an(ians ri'ki befur verið unnið án trúar, og fVr ®ein engu þvkjast trúa nema sínu hyggjuviti, óska ]»ess hílfi e' a S1^ar, að ])eir gætu trúað, en — þá eru þeir farnir að er(1 ’p°^ a iler við bið fagra orð Pascals: „Undir eins og menn l'aiiii ‘^1111 leita Drottins, eru þeir þegar búnir að finna
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.