Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 43

KIRKJURITIÐ 137
llr ft'á öllum öðrum feðrum. Bænin er stíluð til föðurins himn-
eska eins og Faðir vor, þú sem ert á liimnum. — Það má oft fá
uning á orðum með því að nefna mótsetninguna. Hugsum
0s' oaen, sem byrjar svona: Heilagi faðir. Það er að vísu fagurt
avarp, en það vekur ekki í lijarta mér sama traust. Það minnir
j"" fremur á vanheilagleika hjarta míns, synd mína og sekt.
k "Ppliafi bænar þarf ég á djörfung að halda, djörfung til að
°i)ia fram fyrir auglit liins heilaga, gœzkuríka föður. Ég á að
*rúa því 0g þarf að trúa því, að ég eigi náðugan, gæzkuríkan
>u<' að föður. Stundum er mint á mátt Guðs í ávarpinu:
"^hnattugi, eilífi Gu8,“ stundum á miskunn hans: „Miskunn-
*anii, himneski fa&ir.“ Allt er þetta til þess að styrkja trúna
‘Ja hiðjandanum, styrkja litla mustarðskomið. Ávarp í bæn
!1 "'isjafnlega innilialdsríkt. 1 hæn tollheimtumannsins var
, a ’ aðeins eitt orð: „GuS, vertu mér syndugum líknsamur.“
° "'eimtumaðurinn stílaði hæn sína til Gu8s, en fann víst
>neir til synda en trúartrausts. Ó, live mér er mikil þörf á
trausti, djörfung til að koma til Guðs, liins gæzkuríka og
"'iskunnsama.
Tilvísunarsetningin. Það er mjög algengt í kollektum, að
I 0,ð sé tilvísunarsetning næst á eftir ávarpi. Þá er oft liaft í
l"lKa eittlivað í guðspjalli dag sins eða eitthvert stórt atriði í
'Jalpræðinu eins og hér: „Þú, sem af einskærri ná8 gafst oss
'},tln eingetinn son,“ Hér er það sending sonarins í lieiminn,
"efnd er, og eðlilegt að nefna liana á jólaföstu og reyndar
( Á nýjársdag er minnt á þetta í sambandi við pistilinn
a úllu heldur framliald hans og guðspjallið með orðunum:
”s<"" lézt þinn eingetinn son verða lögmálinu undirgefinn og
"Uiskerast á áttunda degi.“ Á sunnudaginn eftir nýjár er vitn-
1 guðspjallið: „Þú, sem lézt þinn elskulegan son verða
°g útlending í Egyptalandi vegna vor og færðir hann
að
gest
jjfilan heim aftur til föðurlands síns,“ og síðan tekið tilefni
I* hessu í bæninni; að komast í himnaríki. — Hyggjum nú
etur að orðunum: „Þú, sem af einskærri náS gafst oss þinn
'ngetinn son.“ Það var náðin, sem stóð á bak við sendingu
°"arins. Náðin er það bezta, sem vér syndugir menn vitum
(ni óuð. Náðin er kærleikur Guðs við syndarann. Guð er
I a_ "gur; það þýðir: Hann fyrirgefur. Sonur Guðs kom í
lp'uiinn vegna náðarinnar, vegna fyrirgefningarinnar. Tökum