Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 24

Séra Árelíus Níelssoji:
James Bond,
draumaprins æskunnar á 20. öld
Þegar (lvalið er í milljónaborg verða allar línur stærri, albr
litir sterkari. Margt verður þá augljóst, sem í litlu landi dyl-st'
eða vekur þar enga eftirtekt, verður ])ar ckki eins stórt 1
sniðum eða kemur síður í Ijós.
Tökum til dæmis Bítlatízkuna. Hún er raunar komin yf,r
liámark og hefur lifað sitt fegursta. En þúsundir mynduð*1
biðraðir alla daga og jafnvel fram á nætur til að tryggja s<’r
aðgöngumiða að hljómleikum bítlanna dag eftir dag, já mánu®
eftir mánuð í Lundúnum fyrir tveim árum síðan.
Nú er það hins vegar Jaines Bond-dýrkunin, sem veku1
mesta atbygli. Unga fólkið og raunar liið eldra líka streym11
í stórhópum í kvikmyndaliúsin til að sjá þessa draumahetj11
og heillaprins á hvíta léreftinu.
Hann kemur fyrst fram í sögum eða sögu eftir enska rd'
liöfundinn Ian Fleming. Og sagt er að þrjár fyrstu mynd11
gerðar eftir þessari Bond-sögu Flemings, liafi dregið að srr
100 milljónir áhorfenda í heiminum. Og er þetta samt aðeU,r
byrjunin. En geta má nærri um áhrifin, sem slík fjölmiðlunar'
tæki, sem kvikmyndir eru, liafa með slíkum
persónum, sem James Bond „typan“ er. Það er
bítlamúsik og Bond-fyrirmyndum, að hvort tveggja eru eft11'
stríðsfyrirbrigði, nokkurs konar bergmál eða öskur sem lif,r 1
loftinu eða öllu heldur sálunum eftir ósköp og umvelting11
styrjaldarinnar, þar sem hverri tign var að velli velt, se,,r
veröldin átti, og erfitt að finna áttirnar í réttu og röngu, i^1*
og góðu, fögru og Ijótu. Kannske varð því aðalatriðið að taU1
undir óhljóðin og öskra sem hæst í kapp við sprengjugný 0r
eldflaugaþrumur til að láta þó til sín lieyra áður en dauðin11
múgsefjunar'
hliðstætt me‘