Kirkjuritið - 01.03.1969, Blaðsíða 4

98
KIRKJURITIÐ
una liafa verið mjög eftirtektarverðar. — Nýguðfræðingarnii'
liöfðu rjett fyrir sjer með tilliti til rannsóknarsjónarmiða. En
annars staðar heldur en á Islandi urðu þeir frekar neikvæðir
með tilliti til trúarinnar á hið yfirnáttúrlega og óræða. SögJf
skoðun þeirra tíma var full-naturalistisk yfirleitt, og aldaskifta-
liugmyndum fornaldarinnar, sem fram koma í Nýja testament-
inu var lítið sinnt. Myþan (goðsögnin) var þá skoðuð sem trú-
arsögulegt fyrirbæri, sem nauðsynlegt væri til skilnings, en hefði
ekki sjálfstætt innihald í boðskap kristindómsins. Svipuðu máU
gegndi um lielgisögnina, legenduna. Nú hefir sá skilningur
orðið ríkjandi, að ekki sje nema sumt af efni guðspjallanna
sögulegt efni í nútímaskilningi, en mjer virðist hinsvegar
straumurinn fjarlægjast aftur þá stefnu, sem fyrir nokkrum
árum virtist ætla að verða mest ráðandi, að Nýja testamentið
liefði engan sögulegan grundvöll, en væri aðeins predikun
(kerygma) fornkirkjunnar. Sú stefna virtist um skeið ætla að
ofmeta svo vitnisburð kirkjunnar, að við sjálft lá, að Kristur
sjálfur liætti að vera til öðru vísi en sem inniliald þess vitnis-
hurðar. Umræður uni „liinn sögulega Krist“ hafa vakið geysi-
lega athygli á síðustu árum. Jeg fyrir mitt leyti fylgi þeim
að málum, sem telja, að sagnfræðilegar heimildir sjeu fyrtr
starfi Jesú í jarðlífi hans. Þegar textar eru metnir, er eðlilegt?
að fyrst sje atliugað, livað geti staðist frá því sjónarmiði, að
orð eða ummæli sjeu frá Kristi, en ekki gengið út frá safn-
aðarguðfræðinni, fyrr en liinn möguleikinn er útilokaðui’
Hitt er auðvitað ekki nema rjett, að guðspjöllin eru skráð
höfundum, sem Iiorfa til baka, eftir að ICristur er risinn upP
frá dauðum, og það liefir sín álirif á frásögnina. NútíminU
virðist aftur vera að nálgast viðfangsefni nýguðfræðinganna
og þeirra sjónarmið að þessu leyti. Trúarsálfræðin liefir il
liinn bóginn vakið atliygli á táknmáli (symbolum) þeirr3
„frásagna“ eða lýsinga, sem fjalla um liið óræða, — þess seiU
lilýtur að vera samkvæmt eðli málsins utan við alla sög11
og sagnfræði, svo sem sköpun og lieimsslit. Existensíalisniim1
luifði bæði jákvæð og neikvæð áhrif. Hann lagði sterk3
áherzlu á, að boðskapurinn liöfðaði til nútímamannsins, svo
að Krists-atburðirnir gerðust „lijer og nú“, en af því að sögU(
legur uppruni kristninnar fjell í skuggann, lá við sjálft,
trúfræðikerfi kirkjunnar kæmi í staðinn sem grundvöllm