Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 4

Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 4
146 kiRKjunitib liirðir var án efa í liuga þessa ofsótta fólks ímynd Krists, seJB gekk út í dauðann til að leiða lijörð sína til lífsins. Og þegar vér lítum aftur í guðspjallið á frummálinu, þ® sjáum vér að þýðingin: „Ég er góði liirðirinn“, nær naumast öllu því, sem í orðum frumtextans felst: „Egó eimi ho poimen Iio kalos“, mætti eins vel þýða: Ég er hirSirinn fagri, eða liii'fi' irinn yndislegi. Gríska lýsingarorðið kalos, sem liér er þýtt með góSur, mætti eins vel leggja út á liinn veginn, enda ran11 merking þessara orða mjög saman í grísku máli: Hið góða var fagurt, liið fagra gott. Helgifarir fornþjóSa Guðsdýrkun meðal Grikkja og ýmissa annarra fornþjóða vat talin með liinum yndislegustu athöfnum, sem unnt væri að taka þátt í. Má í því sambandi minna á það, sem í Davíðssáln1' um stendur: „Ég varð glaður, er menn sögðu við mig: GÖng' um í liús Drottins!“ Þannig voru lielgifarir taldar meðal fornþjóða með hátíðum lífsins. Lotningin fyrir því guðdómlega, heilaga og góða, vat réttilega talin hin æðsta fegurðarnautn. Þetta endurspegla9^ meðal annars í þeirri viðleitni um aldirnar að byggja selJJ fegurst guðshús. Guðsdýrkun er ekki aðeins fólgin í liinun1 svokölluðu dyggðum, heldur einnig í skynjun sannrar fegur^' ar. Það, sem ljótt er og leiðinlegt getur aldrei verið frá GuðJ komið, heldur gerist það í myrkrinu fyrir utan. Af einhverjum óskiljanlegum ástæðum virðast sumir veta þeirrar skoðunar nú, að allt sem trúarbrögðum viðkemur se frámunalega leiðinlegt. Þetta sést meðal annars á því, inargir sækja hina lélegustu skemmtistaði fremur en guðshú9’ og lesa hinar aumustu bókmenntir fremur en Nýja testamenti^' Af liverju getur þetta sprottið nema af gersamlegum misskih1' ingi á því, hvað trúin er og um hvað trúarbrögð fjalla? Allir eru aS leila hamingjunnar Ekkert kemur okkur meira við en okkar eigið líf og annai'1'11’ upphaf þess og örlög, og hvernig unnt sé að gera þetta h unaðslegt og blessunarríkt. Allir eru í raun og vem að liamingjunnar, en kunna bara ekki rétt tök á því að fillli:l liana.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.