Kirkjuritið - 01.05.1970, Síða 37

KIRKJ URITIÐ
227
Þá er Jjaðl einmitt, sem að þér lækkið yður með kveifarskap
yðar. Þess finnst sérstakl dæmi, að þér veigrið yður við að
rannsaka málið, nefnilega Jiegar kristnir menn eru sóttir til
saka. Þá Jjorið Jiér ekki að horfast í augu við sannleikann. Þess
vegna leitast sannleikurinn við að ná til yðar á þenuan liátt,
uieð öðrum orðum í riti. Sannleikurimi sárbiður hvorki neinn
lle gengur eftir lionum með grasið í skónum, og furðar sig
heldur ekkert á jþví að vera leikinn á þennan liátt. Hann veit
sem er að liann er framandi og hataður í lieiminum. Hann
kemur frá liimni, og her von sína til liimins, þar sem liann
e4 virtur og elskaður. En samt sækir hann eins á jörðu: Hann
vill ekki vera dæmdur án áheyrnar og óþekktur.
1'yrsta umkvörtun vor í nafni sannleikans er liið rangláta
^utur gegn sjálfu kristnilieitinu. Af liverju stafar J)að? Fyrst
°g fremst af fávizku. Reyndin er sú, að liatursmennirnir láta
því, þegar þeir kynnast málinu betur. Þá snúast ]>eir til
kristni, hata |)að, sem J)eir voru áður, játa J)að, sem þeir
íoluðu áður. Slíkir menn eru margii', já allir vér, sem kristnir
erum. Og vér erum fjölmennir, enda sagt að vér höfum lagt
uödir oss allt ríkið. Það eru kristnir menn í sveitunum, í virkj-
Ullum, á eyjunum. Kvartanir lieyrast um, að enginn sé ónæmur
^yrir kristninni. Hvorki karl né kona, á hvaða aldri eða í livaöa
st°ðu, sem er, livorki fátækur né ríkur, er öruggur gegn J)ví
‘*ð geta ekki snúist. Hver er ástæðan? Því er ekki svarað sakir
hess að menn þora ekki að rannsaka málið. Menn vilja ekki
ynna sér kristindóminn sakir þess, að J)eir hata liann fyrir-
iram.
etta er rökleysa! segið J)ér, málefnið þarf ekki að vera
h°11’ l'ótt J)að afli sér margra áhangenda, margir ánetjast illsku
°g heimsku. Satt er það, en })að, sem er vissulega illt vekur lijá
jUonnum ótta og blygðun. Sakamenn finna til sektar sinnar,
11 andmæla, þegar þeir eru handteknir, neita þegar J)eir
?tu yrirlieyrðir, liryggjast þegar þeir eru dæmdir. Þeir halda
U l fram, að þeir séu afvegaleiddir af illum öndum, eða skella
nldinni á örlögin, því að })eir vilja ekki viðurkenna að illsk-
se })eirra eigin sök. Gerir kristinn maður nokkuð á líka
Ulld? Nei! Hann kann að vísu að iðrast og l)lygðast sín, en
k‘l er það fyrir, að hann skyldi ekki fyrr verða kristinn. Sé
Ustmn maður kallaður fyrir rétt gleðst liann, og ekki ver