Kirkjuritið - 01.04.1975, Síða 29

þannig sjálfur trygging fyrir því, að
Postularnir fari með rétt mál.
Við þetta vakna ýmsar spurningar,
sem ekki verður svarað í skjótri svip-
an. Auðvelt er að gagnrýna framan-
greindan málflutning, enda felur hann
i sér það, sem nefnt hefur verið ,,skil-
greiningarhringur" (circulus in defini-
endo). E. t. v. er sú gagnrýni nytsam-
leg. Hún dregur okkur nefnilega fram á
Þau hengiflug, þar sem okkur verður
það Ijóst, að trú okkar á Krist er byggð
á Kristi sjálfum og honum einum: Við
'fúum því, að Jesús sé Kristur, af því
að postularnir hafa vitnað um, að svo
sé. En vitnisburði postulanna trúum
v'ð, af því að við vitum, að Jesús Krist-
Ur kallaði þá. Þegar öll kurl koma til
grafar, er sannleikurinn auðvitað sá,
að við trúum af því að Kristur sjálfur
hefur höndlað okkur og lagt okkur
trúna í brjóst. Sú trú birtist annars
Vegar í tilbeiðslu andspænis honum,
hins vegar í trausti til orða postulanna.
°g þessa trú hefur Kristur einn ræktað
' vitund okkar.
Ekki er í sjálfs vald sett
sem nokkrir meina
yfirbót, iðrun rétt
°g trúin hreina. (12. Passíusálmur).
^n sá Kristur, sem af eigin valdi, en
ekki okkar skapar „hreina trú“ (sbr.
vers Hallgríms!) í mannlegu hjarta, er
lifandi persónuleiki. Sem maður lifði
hann í Palestínu fyrir tæpum 20 öld-
urn. Sem upprisinn Drottinn lifir hann
nu og er okkur nær. Það getur ekki
veri3 þýðingarlaust, hvort frásagnir
Postulanna um hann eru sannar eða
ósannar. „Ef Kristur er ekki upprisinn,
þá er ónýt prédikun vor, ónýt líka trú
yðar“ (1. Kor. 15:14). Rudolf Bultmann
skýtur yfir markið, er hann, — senni-
lega m. a. af ótta við gagnrýni sagn-
fræðinnar, — hyggst leiða nútíma-
manninn til trúar með því að fá hann
til að yppta öxlum andspænis vitnis-
burði postulanna, en snúa sér þess í
stað að innri upplifun þeirrar trúar, er
,,boðunin“ vekur í sál og sinni.
„Boðskapur“ hlýtur ævinlega að
vera boðskapur um eitthvert efni. Boð-
skapurinn um Guðs orð í Jesú Kristi
snýst um ákveðna rás viðburða, sem
urðu hér á jörðu á tilteknum stað og
stundu. Sá, sem draga vill úr gildi
þessarar viðburðarásar, þessarar stað-
reyndaraðar, gerir boðunina innihalds-
lausa og sviptir hana öllu jarðsam-
bandi. Hann kollsteypist yfir á það
hugmyndasvið, sem nefnt hefur verið
dóketismi, enda hefur Bultmann þrá-
sinnis verið ákærður fyrir það, — og
ekki að ástæðulausu.
III.
Það má kallast létt verk og löður-
mannlegt að gagnrýna biblíuviðhorf,
sem trúlega á sér formælendur fáa á
landi hér. En ástæðan til þess, að ég
hiaut að eyða allnokkrum orðum í
þetta efni, er sem fyrr greinir sú, að
tilveruguðfræði er e. t. v. þekktust á
jslandi einmitt í mynd þess biblíuvið-
horfs, sem Bultmann hefur gerzt tals-
maður fyrir. Andstæðingar þessa bibl-
íuviðhorfs hafa því eðlilega tilhneig-
ingu til að vísa allri tilveruguðfræði á
bug um leið og þeir hafna biblíuvið-
horfi Bultmanns.
27