Kirkjuritið - 01.04.1975, Qupperneq 69

aginu þarf að taka tillit til 1) breytts
J°Sl ífs (atvinnuhátta, heimilislífs,
menntunar) 2) áhrifa fjölmiðla og 3)
r®yttrar menningar í víðum skilningi.
duSfræðilega mótun hlutverks-
rr7s er um að ræða andlit kirkjunnar
Sarntímanum, ímynd hennar í þessu
samfélagi. Andlit kirkjunnar á að mót-
ast af samfélaginu, hún hefur ekkert
annað ar|dlit, sem er ekta; eini valkost-
^ lnn er að vera nokkrum áratugum
effir tímanum, kostur, sem kristnir
enn hata alltof oft tekið. Kirkjan er
' bjargiS alda — það er Kristur.
enni má líkja við fljót, sem streymir
^arn rne® krafti — eða hið gagnstæða.
þ.lr jan þarf, um leið og hún mótar
taj^Verk sitt a guðfræðilegan hátt, að
a pfstöðu til ýmissa mótandi afla í
amfélaginu, t. d. spíritisma, lista og
stJornmála.
^ ^að er orðið mjög tímabært að leysa
tj einhvern hátt sambúðina við spiri-
smann. þag er greinilegt að mikill
0 di manna leitar trúarþörf sinni svöl-
unar nn , ...
g °9 farvegs i spiritismanum.
IjPurningin er hvort kirkjan getur ekki
ab a staðreynd sem dem yfir
u yr^ðariausu og þvoglukenndu tali
þ. Salina og eilífðina. í öðru lagi hvort
n getur ekki litið á þetta sem dóm
þ 'r núverandi messu, skorti á til-
slu °9 mýstik. í þriðja lagi mætti
^9sanlega líta á spíritismann sem
^ m yfir veikri boðun af prédikunar-
h 6r ett við Quðfræði, sem ann-
vort ætlar að vera trú Guði (með
a saluhjálpinni, hreinni og
(merstæðukenndri trú) eða manninum
u;e áberzlu á félagslegu réttlæti).
n|o fyrra ......... _
ur
ec stundum nefnt rétttrúnað-
en hið siðara frjálslynd guðfræði
eða nýguðfræði. Þessi skipting er
reyndar löngu úrelt og óskiljanleg í nú-
tímanum og tími til kominn, að prestar
leggi notkun hennar niður, þar sem
raunverulega frjálslyndir guðfræðingar
leggja óhikað áherzlu á þverstæðu trú-
arinnar í hinum biblíulega vitnisburði
um leið og þeir leggja áherzlu áfélags-
legt réttlæti og veraldlega endurlausn.
Það er enn fremur spurning hvort kirkj-
an getur ekki og á ekki að líta á fleiri
þætti samfélagsins sem gagnrýni á
sjálfa sig og andsvar, gjarnan þögult,
við kraftlausum og ábyrgðarlausum
boðskap, sem oft er enginn boðskapur.
Gæti Guð ekki notað aðra þætti sköp-
unarverksins og mannlífsins til þess
að tyfta kirkjuna — og gæti hann ekki
jafnvel notað aðra farvegi til að endur-
leysa heiminn ef kirkjan bregst — og
ef andinn blæs þar sem hann vill?
Hvað um listirnar t. d., hver er ástæðan
til þess að þær sneiða svo mjög hjá
okkar kirkju og kirkjan er svo hikandi
í afstöðu til túlkandi lista? Það er mikil
spurning.
í þriðja lagi var hér aðframan minnzt
á stjórnmál. Á yfirstandandi Alþingi
okkar brá svo við í fyrsta sinn senni-
lega í aldaraðir, að enginn prestur átti
sæti á Alþingi. Ef til vill er sú stað-
reynd spegilmynd af minnkandi ítök-
um kirkjunnar í þjóðlífinu. Þar sem við
búum við ríkiskirkju er meir í húfi en
ella, að kirkjan hafi náin tengsl við
ríkisvaldið og veitir ekki af, þar sem
fjárhagslegur grundvöllur safnaðar-
starfs er víðast hvar mjög slæmur. Það
er öllum kunnugt, að íslenzka kirkjan
býr við mjög þröngan kost og hefur
ekki fjárhagslegt bolmagn til þeirra
hluta, sem framkvæma þarf t. d. bóka-
67