Kirkjuritið - 01.04.1975, Síða 75

anum einum, og Jóh. 20:17 gerir Ijós-
e9a greinarmun á orðunum „faðir
m'nn ' °9 „faðir yðar“, svo að sá mun-
Ur' sem annars staðar felst í þessum
or®um, þótt hans sé ekki beinlínis
9etið, kemur þarna skýrt fram. Þetta
9efur til kynna, að eðlismunur sé á
esú og lærisveinum hans (difference
ln 'he status of Jesus and his disci-
ples).
þessi niðurstaða leiðir til hinnar
riðju ályktunar, að það er Jesús, sem
Veitir mönnum þetta Guðssamband,
®erri hann nýtur sjálfur. Það kemur
ezt fram í notkun hans á orðinu
’’abba“ sem ávarpi til Guðs í bæninni.
esús gat leyft sér þá dirfsku að
avarpa Guð á þann innilega hátt (by
an intimate word), sem enginn Gyð-
'n9ur hafði nokkurn tíma gert, og hann
0 einnig lærisveina sína upp í þetta
vig13 Samféla9 (intimate relationship)
' Jesús kemur þannig fram sem
e®algangari manna til nýs sambands
v'ð Guö.
^efnd þrjú atriði benda eindregið til
ess. að Jesús hafi verið sér meðvit-
anc*i Um einstætt samband sitt við Guð
sem föður sinn. Því verður næsta skref-
! ' rannsókn Marshalls að kanna,
Vorf Þessi skoðun hafi stuðning af
eim textum, þar sem Jesús talar um
u sem föður sinn og sjálfan sig sem
s°n hans.
III.
i^Mt. 11:27 (hlst. Lk. 10:22) segir: „Allt
Q..mer falið af föður mínum, og enginn
J°rÞekkir Soninn nema Faðirinn, og
IQq' heldur gjörþekkir nokkur Föður-
nema Sonurinn og sá, er Sonur-
inn vill opinbera hann.“ Ferd. Hahn
efast um, að þessi ummæli séu rétt
eftir höfð, og heldur því fram, að
hvergi annars staðar noti Jesús orða-
lagið „faðir minn“. Einnig staðhæfir
hann, að orðin „allt er mér falið af
föður mínum“ séu skírskotun til þess
valds, sem frá segir í Mt. 28:18.
Ef takast má að sýna fram á áreið-
anleika Mt. 11:27 í heild, þá er Ijóst,
að orðin „faðir minn“ verða engin
röksemd gegn sanngildi þess, heldur
skýtur þetta miklu fremur stoðum und-
ir það, að aðrir textar með þessu
umdeilda orðalagi séu upprunalegir.
J. Jeremias hefur í nefndu riti fjall-
að um hina síðari röksemd Hahns
gegn ritningargreininni og bendir á,
að allt samhengi hennar snertir hug-
myndina um opinberun miklu fremur
en vald og mátt. Notkun orðsins para-
didemi útheimti þennan skilning á
málsgreininni. Jeremias afgreiðir einn-
ig aðrar mótbárur gegn áreiðanleik
Mt. 11:27 Semízkt yfirbragð greinar-
innar sýnir, að uppruni hennar er ekki
helleniskur; einkum ber þess að gæta,
að hið gagnkvæma samband föður og
sonar er tjáð með þess konar orðfæri,
sem eðlilegt er í tungumálum eins og
hinum semízku, sem (ólíkt grískunni)
hafa ekkert afturbeygt fornafn, enda
hafa menn fundið hliðstæð dæmi við
þetta í semízkum heimildum.
Jeremias svarar einnig þeirri kenn-
ingu, að málsgreinin beri með sér
jóhanniska Kristfræði, og sannar, að
hún eigi sér engar beinar hliðstæður
í Jóhannesarguðspjalli, heldur sé hún
e. k. áfangi á veginum til hugmynda
Jóhannesar.
En til þess að verja og skýra um-
73