Kirkjuritið - 01.04.1975, Síða 81

1:3f
texti,
Pálsbréfin eru athuguð, er Róm.
eða öllu heldur hugsanlegur
hafi
sem sumir geta sér til, að þar
ildin
1 verið upprunalega — eina heim-
sem setur Guðssonarheitið
Samband við ættleiðingu við uppris-
Una' Wsmer Kramer hefur sýnt fram
’ 0 1 óllum öðrum Pálstextum, sem
^rða Guðssonarheitið, er það tengt
eirri hugmynd, að Guð hafi sent eða
ramselt son sinn mönnum til hjálp-
ræðis, en áður en hann var hingað
Sandur, hafi hann lifað fortilveru.
ramer tengir þessa notkun hugtaks-
'ns *16lleniskri kirkju Gyðinga, en telur
^ttleiðingarhugmyndina stafa frá gyð-
'n9legu kirkjunni í Palestínu.) Róm 1:3f
Verður því eina undirstaða kenningar-
lnnar um ættleiðingu. Nú er almennt
Vl urkennt, að Páll ætlaðist ekki til
h^SS Sjei^ur’ sonarheitið væri skilið
r 1 ættleiðslu-merkingu. Spurningin
er sú, hvort hann hafi vitnað til eldri
urmúlu, sem upphaflega var ætlað að
s "jast á þennan hátt. Vafasamt er,
v°rt sú formúla hafi nokkurn tíma
r‘ö til, en ýmsir telja svo vera og
1 Ja orða kjarna hennar eitthvað á
essa leið; ,,sem var ger af sæði
Davíðo
ut> ■ ■. sem var utnefndur sonur
,Uðs með upprisu frá dauðum.“ Ef
Þessi texti er
eðli Jesú við
að
er talinn merkja umskipti á
upprisuna, þá ber þess
9eta, að orðin ,,ger af sæði Davíðs“
J°ta að hafa í sér fólgna Messíasar-
frerkingu frá upphafi, — því að sú
ig s°gn’ að Jesús hafi einfaldlega ver-
eQlafkomandi Davíðs, er of almenns
ls til að vera hluti játningarfor-
lnU U' ^'gi heldur styðja nokkrar gyð-
fru Þeimiiciir Þá hugmynd, að
mkirkjan gæti hafa hugsað sér
Messías ættleiddan af Guði einhvern
tíma eftir að hann hafði fullkomnað
verk sitt á jörðu. Ef vér höfum í huga,
að á dögum Jesú var a. m. k. rétt byrj-
að að nota hugtakið „sonur Guðs“
sem Messíasartitil, þá verður enn ólík-
legra, að kirkjan hafi litið á upprisuna
sem ættleiðingu á Jesú til að verða
sonur Guðs.
Textar Postulasögunnar samræmast
þessum niðurstöðum. í Post. 2:36 er
sagt, að Guð hafi „gjört hann bæði að
Drottni og Kristi, þennan Jesúm, sem
þér krossfestuð". Vera má, að loka-
orðin um krossfestinguna leiði tii þess
misskilnings, að þessi athöfn Guðs
hafi átt sér stað eftir krossfestinguna.
En ef hér er litið á krossfestinguna sem
þá stund, er hann var dýrlegur gjör
(sjá Fil. 2:9—11), þá er engin ástæða
til að telja þetta nokkra afneitun á
sonareðli hans á fyrra tímaskeiði.
Hugsunin er hér hliðstæð því, sem
fram kemur í ,,sálminum“ í Fil. 2:5-11,
þar sem upphafningin og fortilvera
(þ. e. eilíf tilvera Krists, sem var get-
inn, en ekki skapaður) útiloka ekki
hvort annað. Drottins- og Krists-heitin
varða því ekki eðli Jesú í sjálfu sér,
heldur athafnir hans og aðstöðu (funct-
ion and status), og þar af leiðandi
verður óþörf sú spurning, hvort Jesús
hafi öðlazt nýtt eðli (ættleidds sonar
Guðs) við upprisuna. Eins og í Róm.
1:3f er upprisan staðfesting og sönnun
þess sonareðlis, sem Jesús ætíð hafði
(„ante omnia sæcula“).
Post. 13:33 (sbr. Sálm. 2:7) vekur
ýmsar spurningar. F. F. Bruce telur
þetta eiga við um það, að Guð hafi
uppvakið Jesúm eins og spámennina
(Post. 3:22, 7:37), þannig að hér væri
79