Kennarinn - 01.12.1898, Blaðsíða 9

—23
A JÓLANÓTT.
C) liclgji nótt ó Ih'Icii ji’il!
])á lunnii unprann ni'iðar-sól.
o<r i>-uD varð maður. í>uð i'i jörð,
að gleðja’ og frelsa barna lijörð.
() lieloa nótt () lielou jól!
nfi lieiini Ijóniar frelsis-sól,
og blessun guðs er boðuð jörð
og bnrnaréttur inannalijörð.
() fæðst þú. Josú, fæðst í mér
að fæðist ég og lifi ]>ér.
(), blessa mína bæn og trú.
og blessa ])inu liíitíð nú.
(), blíði Jesú bú lijú inér,
og börnin mín gef lifi |>ér.
og leið oss öll að lainbsins-istól
að lofa ]>ig uni eilff jól.
—B. J.
HVAÐ A AÐ GEFA FRELSARANÍJM?
Einu sinni sagði barn nokkurt, að fyrst jólin vatru fæðingarhátíð frels-
arans, ]>á íindist sór eiga við að gefa lionuin afmælisgjafir. Degar vér
gefum vinum vorum gjaíir, ættum vér sannarlega ekki að setja frelsarann
lijá? I>að væri sannarlega rangt gert, ef vér ekkert liugsuðum um hann á
-aftnælinu hans. Hvað hefur ]>ú hugsað ]>ér að gefa Jest'i á jólunum? bú
hefur vafalaust hugsað þér margar gjafirhanda öðrum vinum ]>ínum: lu-fur
þér ekkerf dóttið í hug, sem |>ú gætir geíið frelsnranum?
11 vað getur ]>ú gefið honum? Alt, sem ]>ú í hans nafni gerirgotf hinum
fátæku, sjúku. munaðarlausu og öorgmæddu, skoðarfhann sem sérsjálfum
gert. Hegar ]>ú lieyrir, að einhver eigi bágt, ]>á er ]>að eins og Kristur
sjálfur stæði ]>ar og bæði ]>ig um gjafir. En hið fyrsta og bezta, sem ]>ú
getur gefið frelsaranum er sjálfur J»i.—Sundaj) Sc.hool Ií('rnhl.
Nvlega stóð þessi sagiUÍ blaði einu: Litill drengur vár að lesa bænirnar
sínar og endaði bænagerðina með ]>essum orðuin.“ Ég sá fátækann dreng úti á
götunni í dag, kaldann og berfættann,en ]>að kemur okkur ekkert við. eða
hvað, drottinn?”—Og livað gerði ]>etta barn annað en frumsetja í einlægni
|>að, sem margir kristnir menn segja daglega með breytni sinni? En samt
kemur oss ]>að við, og ef vér forsómum |>að, inunuin vér á dómsdegi
verða að heyra ]>esi orð: “hnngraður var ég, og ]>ér gáfuð mér ekki að etu:
nakinn, og j>ér klædduð mig ekki; sjúkur,og ]>ér vitjuðuð inín ekki."