Kennarinn - 01.12.1898, Blaðsíða 14

—28—
()g lmnn sngði: “Móðir |>ín ".
St(nknstlegt fugmiÖuróp lieyröist mn alln stjiirnunu. vegnu |>oss. að
móðirin liufði aftur yerið sanioinuð bítðuin biirnununi sínum, og hann út-
rétti arin sinn og lirópaði. “Ó, móðir, systir og bióðir. égerhér, takið mig!
Og |>au svöruðu Iiorium: “Ekki onn.’’—Og stjarnan ljómaði.
Hann varð fulltíða inaður og liár hans fór að gríina. Hann sat í sæti
sínu við arninn, boygður af sorg, og augu lians Hutu í tárum. Þíi opnaðist
stjarnan oinu sinni enn.
Systur-engillinn sagði við foringjann:
“Er bróðir ininn kominní'”
Og hann svaraði: “Nei, en dóttir lians or komin.”
Og maðuriun, sem verið liafði barnið, sá dótturina, sem hann liafði mist,
verða hiinneska voru hjáhinuin J>remur, og liann hrójmði: Höfuð dóttur
minnar or við brjóst systur miniiar og liendur liennar eru um háls móður
.ninnar og barnið, sem löiigu er dáið, er við fætur liennar. Ég |>oli að
skilja við liana. Guð veri lofaður.-Ogstjarnan ljómaði,
Hannig \arð Imrnið gainall maður og andlitið, sem eitt sinn var svo
nijúkt, varnú orðið hrukkótt; sj or hans voru ]>uflg og veik og bak hans
var bogið. Eina nótt láhann i rúmi sínu og börnin lians stóðu umhverfis
liann. Þá hrójuiði hnnn,eii;s og hr.nn var vanur að hrójia fyrir löngu síðan:
■■Ég sé stjörnuna!”
Hau hvísluðu livert að öðru: “Hann er að doyjn.”
Og hanu sagði: “Já, aldur minn fellur af mér eins og fat og ég berst
til stjörnunnar eins og barn. Ó, himneski faðir, ég J>akka J>ér að hún hef-
ur svo oft: opnast til að taka á móti ástvinunum, sem nú bíða mín!”
Og stjarnan Ijómaði.—Hún Ijómar nú yfir leiði lians.
NOKKRAli REGLUR FYRJR KRJSTILEGUM HERNAÐI.
1. Brovttu aldroi stöðu ]>inni fyrir augum óvinarins. Fyrir |>að töjiuðu
Hússar við Austerlitz. I»að liefur llka mörguin ósigri valdið í andlegum
hernaði.
2. I.át aldroi vafasama skoðun standa á veiði. Vöiður ]>inn svíkur J>ig
|>á ároiðanlega.
!!. Yíirgef aldroi hæðii hins rdtta fyrir sléttlendi liins ]><r<iil(’(ja. Eng-
inn liefur tajnið á lieinui braut.
-t. Tak hin andlegu hertygji |>ín úr guðs orði og íklæðst guðs alvaijmi.
Akab var særður gogn iim samskevti lierlYgjanna. I.át aldrei Jiokast
oinn jMiinlung fyrir freistingiim Satans. I>að er iu'ðlugt að rétta við Jiað