Kennarinn - 01.12.1898, Page 11

live iiinrgii |>ér bukaði anclvbku nótt.
Heim. Iieim, aftur lieiiu,
]>(') lirórlegt sé bylið, livert barn langar lieiin.
Ég man enn |w r bænir, sem babbi minn sðng
með barn sitt við lijartað, um vetrarkvöld li'mg.
Ég linn enu j’>ai; tár. seni mér féllu á kinn,
er foreldrin kvöddu sitt barn liiir/.ta sinn.
I leim, lieim. aftur lieim.
]>('> lirörlegt sé bvlið, livert barn laiigar lieim.
Að lifa sem smá-barn ég lofaði judm
og líka: að koma liið bráðasta lieim.
Kf clauðinn oss bægði hér fundum ])eim frá
J>au frelsuð á liiinnum ég iofaði’ að sjá.
I leim, lieim, aftur heim,
jx') lirörlegt sé bylið, livert barn langar lieim.
-x- -x-
*
Hi'm móðir mín IicÍiiki mér kendi um Krist,
hán kveykti mitt jólaljós, gaf mér |>að fvrst.
I skanundegi lífsins |>á skín eng'in s(')l
|>að skuggunum brevtir í lji'unandi jól.
I leini, lieim, aftur lieim,
jx') hrörlegt sé bylið, livert barn langar heim.
Svo liald |)ú nú barnið mitt h<‘initi ]>ín jól.
Vit. heiinjiráin vex æ nieð lækkandi sól.
Já, llý aldrei drottinn né foreldri ]>in.
Ei far ])ú að hoiman, sem orð heyrir niín.
Heini, lieim, aftur heim,
til ættlands vors anda, oss öll l.mgar heim.
Já. heini til ]>in föðurland, foreldri inín!
1 faðminn. í dalinn. að altari bin!
Já. heim. til |>ín drottinn. í dvrð ásamt ]>eini.-
(), drottinn, úr út-legð tak baruið [>ittheini!
Heim, heim, leið mig heim;
til ætlands inins anda. inio- æ lanjrar lieim.
O • >
J. A. S.