Kennarinn - 01.12.1898, Blaðsíða 23

--37—
SKtRINGAR .
]>etU skeði act hausti til, seinasta árið, sem frelsariuu lifði. Hanu talaði |>essi orð
í musterinu á laufskálahátíðinni.
“Ég er heimsins Ijós.” Tilefnið til )>essa orðaciltækis liefur máske verið liiun
bjarti ljósahjálmur, sem á var kveiktl musterina og lýstiút yflr alla borgina á liverju
kveldi liátíðaritinar, nema síðasta kveldið. Þettti ljós var í ininningu um eldstólpan,
sem lýsti ísraelsmönnum gegn um eyðimörkina. Gyðingarnir líktu Messíasi sínum
við ljós (sjá orð Símeons,Lúk. 2:32). Kristur er ekki ttð eins ljós lteldur ljós/d. Einsog
alt náttúrlegt líl'liflr fyrirsólina, eins hefur alt andlegt líf upitlmf sitt og lifsafl frá
“sól réttlætisins”. An ljóss getum vér ekkert séð. Sólin skín á jörðina og lýsir hana
og verinir- Þegar liún er gengin undir verður dimt og kalt. Jiins skín Jesús tí
oss og feir, sem eru í sólskini hans, fá hjörtun verind og uppijómuð. Þeir sent
hafna houum, látit sálir sínar lifa í tnyrkri og kuida.
Það var viss flokkur manna meðal Gyðinga, sent ælinlega deildi við Jesúm. Það
voru Farísearnir. En )>ann dag í dag eru Farisear uð mótmæla orðum Krists, )>oir
segjit að linnn geti ekki sannað, að hanu sé af gttði sendur. Farísearnir sögðu við
hann: “)>ú ert ekki heimsins ljós, )>ú getur ekki sannað )>að, )>ú einungis segir )>itð
sjálfur, )>egar menn segja sjálflr frá er )>eim ekki trúað nema þeirliali vitni.” Jesús
svaraði )>eitn )>ví, að liann vissi ltvaöan hattn vreri kontinn og livert Íiattn freri, en
)>að vissu þeit' ekki. “Af )>ví )>ér sjáið mig ltér sem niann,” segir hanit, “)>á ltaldið
)>ér að ég sé ekkert meir; )>essvegna viijið |>ér ekki trúa mér )>egar ég kenni yöur.
En faðirinn er með tnér, liaiin vitnar ntn mig,og )>að, sent liann segir er sannleikur.”
Tvö vitni áttu að bera vitnisbut'ð sainkvæmt Mósislögum (V. >Iós. 17:0) Ivristur
kallat'föðurinn til að bera vitni með sér. llversn ol't hafði faðirinn ekki vituað um
haitn, ýmist með eigin t'ödd frá ltimninum ogorðum sinna engla, eöa með yflrnátt-
urlegum krafti sínum opinbertiðttin í jarðteiknum )>eitn, er Jesús geröi. En |>eir
þektu ekki föðurinn. “Sýu )>ú <tss föðurinn,” sögðu Farísearnir. Jesús sagði
þeitn, aö liefðti )>eirlilýtt sinni kenningu ogjtt'úað sér,|>á liefðu |>eir )>ekt föðurinn. En
þeir voru í myrkrinti og gátu ekki séð. Einungis fyrir “ljósið,” Jesúm Krist, er oss
mögulegt að sjá og )>ekkja guð. Að eins með )>ví, að lesa og lau'a guðs orð,getnm
vér komist til þekkingar á guði.
Loksins itrðit óvinir Jesú afar-reiðir. Þeir þóttust vita meir en liann. Þeir viidu
leggja ltendur á hann,enenn var hnns.timi ekki kominn, Honum varóliætt;faðirinn
verndaði liann. Engin ntaðtir getur grandað þéitn, sent reiðir sig á drottins lijálp.
Að síðustu talar Jesús þttngitm aðvörutiar-orðiim til þeirra: “Ég fer burt en )>ér
munttð deyja í yðar syndum.” Ottalegt er að hugsa til )>ess, að Jesús fari burt
frá manni, svo þegar maður deyr og ltiópar um hjálp, að geta þá ekki hal't hann ltjá
sér. ]>essa ógæfu bökuðu Gyðingar sór sjálflr með vantrú og þrjózku sinni.
Kreruböi'n! Við skiilum lilusta á það, sem* kennararnir okkur segja okkur; við
skulitm vera fús til að lrera guös orð í ritningunni, sem eitt getur upplýst okkur; við
skuliim g<>fa Jesú hjörtun okkar, )>ví el' við gerutn það eklci, forfyrir okkur eins og
Gyðingunum,og þegar viðverðum i raunmn stödd og okkur langar til að ákalla Jesú,
verða hjörtu okkarorðin svo hörð og köld,að við getum eltki fundið liann. Og þegar
dimt verðurá vegferð lífsins,getum við ekki rataö, neina við höfum ljósið hintneska
til að lýsa oss. Jesús er heimsins ljós; ltvei', sem trúir á ltaiin, skal ekld ganga t
inyrkri, heldttr liafa lífsius ljós.
V