Kennarinn - 01.09.1899, Blaðsíða 13
—181—
SKtRINGÁR.
I. Lexían byrjar með |>ví að segja frá dauða og greftrun Rakelar, hinnar
elskuðu eiginkonu forföðursins Jakobs. Þó orðin sóu ekki mörg kemur hin
mikla sorg Jakobs í ljós. Jakob er nú að verða fyrir alvöru mótlætisins
barn og einmitt nú fer hann lika altaf meir og meir að verða guðs
barn. Sorgin og lífsreynsla hans hafa loks yfirbugað hið illa eðli í lians og á
efri árum síuum lilir hanu guði. Margt mótdrægt kom fyrir hanu eftir þetta.
Þegar hann loks komst heim í liús íöður síns var móðir hans dáin, eu öldr-
uðum föður sínum fékk hann að veita nábjargirnar. Hann angraðist oft yflr
misgerðum sona sinna og svik þeirra nær því leiddu lians gráu hár með
sorg í gröflna.
Útför Rakelar þar i Efrat, sem síðar var kallað Betlehem, var látlaus en
liátíðleg. Jakob lilóð vaiða á leiði hennar svo )>að geymdist, og þegar Móses
300 árum síðar segir frá viðburði þissnm getur hanu þess, að bautasteinn
þessi só enn til. -Vér oiguin að kapi ko3ti að gera útfarir ástvina vorra lieið-
arlegar og kristilegar. Vár eiguin ekki að viðlnifa lioldlega nautn, eins og
var iijá lieiðingjunum og sem of-mikið er eftir af enn lijá oss, Vora dauðu
eigurn vér að jarða mcð lotningarfullri trú á líf og upprisu samkviemt
keuuiugu guðs orðs. Einungis kristnum mönnum á að veitast kirkjuleg
greítrun, en livervetna moga og eiga þjónar guðs fúslega að leitast við að
hugga og áminna við dauðsföll manna. Ekki skulum vér sækjast svo eftir
að setja ríkmannlega steina á leiðin, en hugsa meir um að )>eir séu tilhlíði-
legir og endingargóoir.
II. Synir Jakobs voru tólf og við )>á voru ættkvislir Gyðinga kendar. Þetta
eru nöfn Jakobs sona:
1. liúben.—Hann sýnist að ýmsu leiti liafa líkst Esaú föðurbróður sínum
og verið hneigður ti! tilbreytinga og ferðalags. Þó hanu væri elztur var
hann ekki leiðtogi bræðra sinna né eftirmaður fiiður sitis eins og venjulegt
var. Það sóst af blessuuarorðum Jakobs. (I. Mós. 49:3-4).
2. Símmn.—ílaiin virðist hafa verið grimmlyiidur maður og liarður eins og
sést af hinnl grimmu hefnd, er hantt lét koma fram við Sikem Hemorsson og
menn haus vegna Dínu systur siunar. Honuin liólt Jósef sem gisl í Egifta-
landi.
3. Lcví.—Ilann var með Síineon í aðförinni að Sikemítum. Afkomendur
hans voru útvaldir til prestsþjónustunnar. Móses og Aron voru Levítar.
4- Júd/t.- Hans er getið mjög viða. llann var yfirmaður þeirra bræðra og
tók við réttinduin föður sins Um hann spáði Jakob á dánardægri: “Ekki
fer veldisspíran frá Júda, ekki herstjórnarsprotinn frá liaus fótum, fvr eu
komið er til Síló, og þjóðin mun lionum lilýða.” Af hans ætt fæddist “Síló,”
hinu fyrirheitni frels'ari.
(' Neitalí 1 Um þessa sex er fátt sagt í ritningunni, sem þýðingu
1' u j ' i liefur, en ættkvís.lir )>ær, sem út af )>eim voru komnar eru
v þrásinnis ivfndar í sögu israelsmanna. Það er því vert að
festa þessi nöfn í minni, svo maður geti gert Ijósa grein fyrir
flokkaskifting þjóðarinnar síðar í sögunni.
11. Jóccf.--Hann kannast allir svo vel við að frá hnnum þarf ekki hér að
skýra, euda verður ælisaga hans tekin fyrir í lexíuuum síöar.
12. Biinjaiiún.- Ilann var yngstur sona Jakobs og uppáhald lians. Fátt er
sagt af honum í sögunni, en afkomendur lians konia víða við söguna.
O.
9. íssaskar
10. Sebúlon