Prestafélagsritið - 01.01.1925, Side 21

16
Sigurður P. Sívertsen:
Prestafélagsritiö.
Eining í því sem nauðsynlegt er, þ. e. í öllu því, er varðar
kjarna kristindómsins.
Frelsi í öllu vafasömu, þ. e. um alt það, er varðar auka-
atriði, alt það, er orkað getur tvímælis, sem breytingum er
háð og verið getur á ýmsa vegu.
Kærleikur í hvívetna. 011 framkoma kristinna manna á að
vera mótuð af kærleikanum.
Þarna eru meginreglur framsettar, sem gilda enn þann dag
í dag.
Þarna eru meginreglur, sem ráða fram úr vandamálinu
gamla og nýja, um samband festu og frelsis í kristindóms-
málunum.
Er vert fyrir oss nútímamenn að festa oss þessa meginreglu
í huga og fara eftir henni í viðskiftum vorum við aðra.-------
Eitt af því, sem mönnum hefir lengst af veitt erfitt að dæma
um, eru stefnur og kenningar og lífsskoðanir, sem koma upp
á hverjum tíma og víkja að einhverju frá því, er alment hefir
verið viðurkent og talið réttmætt.
Úr þeim erfiðleikum er að miklu leyti bætt, ef tekið er til-
lit til þess, sem sagt hefir verið hér á undan.
Ef menn hafa fast í huga kjarna kristindómsins og miða
alt við hann, er síður hætt við að menn villist í dómum sínum
um nýja þekkingu, nýjar stefnur og skoðanir, er fram koma.
Kjarni kristindómsins er svo auðskilinn, að hverjum kristn-
um manni, sem hefir hann í huga, ætti að vera vandræða-
laust að átta sig á því, hvað sé í samræmi við fagnaðarerindi
Krists og hvað sé því gagnstætt.
Maðurinn spyr þá sjálfan sig: Gjörir hið nýja, — nýja þekk-
ingin, nýju skoðanirnar, nýja stefnan, — fagnaðarerindi Krists
dýrðlegra í mínum augum? Eða er sennilegt, að það gjöri
fagnaðarerindið dýrðlegra í augum annara?
Og aftur spyr hann sjálfan sig: Getur hið nýja átt erindi til
mín til þess að gjöra mig trúaðri og betri? Getur það fært
mig nær Guði, styrkt samfélag mitt við föðurinn á hæðum?
Eða er það líklegt til að geta orðið öðrum að slíku gagni?
Er það hjálp á leiðinni til Guðs — og til kristilegs bræðralags?