Prestafélagsritið - 01.01.1925, Side 48

Prestafélagsritiö.
Heimilisguðrækni.
43
Eða að kvöldi dags færði föðurnum himneska lof- og þakkar-
gjörð fyrir liðinn dag og bað náðarkraft hans að vera vörn
sína og lagði unga barninu á varir bænarorðin:
„Mig virstu að þér taka,
þinn engil lát þú vaka
yfir mér, svo eg sofi rótt“.
Eða minnist morgun- og kvöldbæna sinna á fullorðinsskeiði
æfinnar, með þakklæti til þeirra, er höfðu leitt hann í æsku
inn í heim bænarinnar, hugsandi líkt og skáldið vort góða,
er það minnist áhrifa móðurinnar í æsku:
„Þá lærði’ eg alt, sem enn eg kann,
um upphaf og endi’, um Quð og mann
og Iífsins og dauðans djúpin.
Mitt andans skrúð var skorið af þér,
sú skyrtan bezt heíir dugað mér
við stormana helið og hjúpinn".
Sá fjórdi minnist þeirra stunda í einrúmi á heimili sínu,
sem helgaðar voru Guði, annað hvort með lestri ritningar-
innar og bæn, eða með lestri andlegra rita, er fræddu hann
og frjófguðu og leiddu nær hinu sanna og góða, eða með
íhugun og hugleiðslu, er leiddi til lofgjörðar og tilbeiðslu.
Þannig mætti halda áfram, því að heimilisguðræknin getur
birzt í mörgum myndum, eftir aðstæðum heimilanna og inn-
ræti og trúarþroska þeirra, er á heimilunum búa.
En þegar ég tala hér um heimilisguðrækni er það alment,
en ekki um neina eina sérstaka tegund hennar. Eg á þar
jafnt við guðsdýrkun einstaklingsins í einrúmi, eins og hún
kemur fram í tilfinningum, hugsun eg viljaþrá hins innra manns,
— og við guðsdýrkun í sameiningu, hvort sem er hjóna einna,
foreldra og barna, eða allra heimilismanna í einu, hvort heldur
morgna eða kvölds eða um miðjan dag, við eitt eða annað
tækifæri, með einu eða öðru fyrirkomulagi.
Þetta vildi ég strax taka fram, til þess að engum dyljist í
hverri merkingu ég tala hér um þetta efni.