Prestafélagsritið - 01.01.1925, Qupperneq 55

50
Sigurður P. Sívertsen:
Prestafélagsritið.
Bænakver voru áður æði oft gefin út. En ekki hefi ég
orðið þess var, að nokkurt nýsamið bænakver hafi nýlega
komið út.
Nýir sálmar geta einnig haft mikla þýðingu fyrir heimilis-
guðræknina og ekki síður ný sálmalög, einkum síðan har-
monía (stofuorgel) urðu algeng á heimilum bæði til sveita og
í kauptúnum og kaupstöðum landsins.
Þá er Biblían. Hana nefndi ég með vilja síðasta í þessu
sambandi og það af þeim ástæðum, að hún hefir alt of lítið
verið notuð við heimilisguðræknina. Ef satt skal segja, hafa
íslendingar alment ekki lært að nota Biblíuna sér til upp-
byssingar, til þess að lesa í henni daglega sér til sálubóta.
Þetta er ótrúlegt, en samt vita allir, sem kunnugir eru þjóð
vorri, að svona er ástandið hjá oss.
Og þannig hefir það lengi verið.
Þótt til hafi verið biblíufróðir menn og séu ef til vill enn
meðal alþýðu, mun það hafa verið mjög óalment, að menn
kynnu að lesa Biblíuna á réttan hátt sér til uppbyggingar.
Séra Þorkell Bjarnason lýsir ástandinu í þessum efnum
eins og það hafi verið í uppvexti hans, fyrir nálega 70 árum,
á þá leið, að biblíulestur hafi þá ekki verið mjög almennur,
en af því bækur hafi verið svo fáar, hafi þeir, sem fróðleiks-
löngun höfðu, lesið töluvert meira í heilagri ritningu en tíðk-
aðist um 1891, er hann skrifaði þetta. En svo bætir hann við:
»menn lásu þá alt eins mikið Gamla testamentið eins og hið
nýja, og virtust ekki telja neitt fremur áríðandi að kynna sér,
til að mynda dæmisögur Krists, svo sem söguna og hinn
glataða son, heldur en siðaspillingu þá við hirðir ísraels og
Júðakonunga, sem konungabókunum og ýmsum öðrum bókum
Gamla testamentisins er svo títt talað um, né að lesa fremur
píslarsögu drottins vors, en frásögurnar um styrjaldir Gyðinga«
(Kirkjubl. 1891, bls. 54).
En skyldi ástandið í þessu tilliti hafa batnað síðan?
Ekki hefir séra Björn prófastur Jónsson í Miklabæ álitið
að svo væri, samkvæmt því sem Geir vígslubiskup Sæmunds-
son skýrir frá í grein sinni í síðasta Prestafélagsriti. Kemst