Prestafélagsritið - 01.01.1925, Qupperneq 56

Presfafélagsritið.
Heimilisguðrækni.
51
séra Geir svo að orði um þetta: »Og honum (þ. e. séra Birni)
gat ekki annað en fundist til um það einkennilega ósamræmi,
sem ætti sér stað hjá sumum íslenzkum prestum: að þrátt
fyrir óbeit þeirra á »biblíukrítik«, væru þeir ekki trúaðri en
svo á þann stuðning, sem ritningin getur veitt prestinum í
kristilegu lífi og kirkjulegri starfsemi, að þeir litu mjög sjaldan,
sumir hérumbil aldrei í hana, og þektu hana lítið annað en
það, sem fyrir þeim lægi í textaröðum helgidaganna« (Presta-
félagsr. 6. ár, bls. 14).
Raunalegri lýsingu en þessa er naumast unt að lesa. Því
að eigi slík lýsing við um marga af kirkjulegu leiðtogunum,
prestana sjálfa, hvers má þá vænta af alþýðunni alment?
Hvað er þá hægt að gjöra til þess að glæða heimilisguð-
ræknina, í samræmi við það, sem sagt hefir verið hér á undan?
Tillögur mínar eru í fæstum orðum þessar fjórar.
1) / fyrsta lagi sú, að alt sé gjört, sem unt er, til þess að
glæða heimilisguðræknina: örfa þá, er enn halda henni, til
að láta hana ekki niður falla, en hvetja hina, sem hættir eru
allri heimilisguðrækni, að taka hana þegar upp og gjöra að
fastri reglu á heimili sínu í einhverri mynd.
Ætla ég prestunum aðallega þetta starf. Hugsa ég mér að
þeir tali alvarlega um þetta í prédikunum sínum, haldi um
það erindi þegar tækifæri gefast, tali um það við húsvitjanir
og endranær, þegar tækifæri býðst.
En ég ætlast til að þeir láti þar ekki staðar numið. Eg
gjöri ráð fyrir því að þeir leiti sér samverkamanna og þá
hygg ég að hægt sé að fá í hverju prestakalli.
Fyrst og fremst vil ég nefna til slíkrar samvinnu þau heim-
ili, sérstaklega þá húsráðendur, sem iðka guðrækni á heimili
sínu og áhuga hafa á, að sá fagri siður haldist við og út-
breiðist, en leggist aldrei niður.
Þá hugsa ég mér ýmislegan félagsskap, sem leita mætti til
og líklegur væri til að styðja þetta mikilsverða málefni. Vil
ég þar benda á kvenfélögin, sem komin eru allvíða um sveitir;