Prestafélagsritið - 01.01.1925, Síða 97

92
Magnús Jónsson:
Prestafélagsritið.
Lágir torfgarðar með vír (sléttum vír eða vírneti) ofan á
eru 12 og steingarðar með vír eru 5, þó ekki nema partar
af umgerðinni víðast. Þetta er ágætt til vörzlu, en þarf að
ganga laglega frá ef ekki á að lýta garðinn og varanleikinn
fer auðvitað eftir efni og frágangi stólpanna. Sumstaðar sýnist
þetta vera vandlega gert, steyptir stólpar í hornum og járn-
stengur greyptar í steina á milli, en annarsstaðar vantar mikið
á það. Líklega væri þetta ein af hentugustu aðferðunum, ef
fallegt lag væri upp tekið og vel frá verkinu gengið.
Steinsteypugarðar eru 3 og steinlímdir garðar 2. Steyptu
garðarnir eru náttúrlega einhverjir þeir beztu og varanlegustu,
ef þeir eru verulega vandaðir í upphafi, því að þá endast þeir
mannsöldrum saman. En á því vill verða misbrestur. Þeir
vilja bæði springa og grotna og jafnvel hrynja. Undirstöðuna
þarf að vanda alveg sérstaklega, því að annars missígur garð-
urinn og rifnar allur og springur, og enginn vegur að vinna
að steypu nema kunna það alveg til hlýtar. En sá er aðal-
kostur þessara garða ef vel eru gerðir, að ekki þarf að vinna
verkið aftur í fyrirsjáanlegri framtíð, auk þess að þeir geta
litið vel út og eru alveg öruggir til vörzlu, ef þeir hafa sæmi-
lega hæð. Þá er steinsteypa auðvitað ágæt til undirstöðu undir
vandaða vírgirðingu á járn- og steinstólpum. En þessar girð-
ingar kosta ærið fé.
Timburgirðingar er getið við 15 garða, víðast á eina hlið.
Séu þær verulega vandaðar í upphafi geta þær verið góðar,
en yfirleitt eru þær óhentugar. Þær fúna fljótt, skekkjast og
þurfa afarmikið viðhald og eru dýrar. Ætti að nota þær sem
minst. Víðast veikar og skemdar, þar sem um þær er getið,
nema þar sem þær eru nýjar eðu mjög nýlegar.
Vírgirðingar eru víða notaðar. Þeirra er getið við 24 garða,
en óvíða eru þær notaðar alt í kring um reitinn. Þær eru
með ýmsu móti, sléttur vír eða vírnet og í tveim tilfellum
gaddavír og stólpar og hæð mjög mismunandi. Gaddavír er
óhæfilegur í þessu skyni, enda er hann í öðrum staðnum
sagður »til bráðabirgðar* en á hinum staðnum kallar prestur-
inn hann »hneyksli« og kveðst vinna að því að hann hverfi.