Prestafélagsritið - 01.01.1925, Blaðsíða 130

Prestafélagsritið.
Tveir norrænir fundir.
125
öllum sviðum lífsins það, sem langmest sé undir komið. En
sannleikurinn fyrir oss kristna menn sé frelsari vor Jesús
Kristur. Hann sé táknið, sem eigi að sameina alla kristna
menn, hvað sem líður öllum einstaklingsskoðunum á hinu og
þessu kenningaratriði. Og hann sé táknið, sem allar Norður-
landa kirkjurnar eigi að sameinast um. Geri þær það, þá sé
vel farið. Þess vegna skuli um það beðið, að Guð gefi oss
öllum Jónasar-táknið — vitnisburð sannleikans. — Eftir pré-
dikun gengu áðurnefndir þrír biskupar fyrir altarið: stóð
Fonnesbeck-Wulff í miðið, Oslóarbiskup til vinstri og ég til
hægri handar honum. Lýsti F.-W. blessuninni yfir söfnuðin-
um, en allir þrír lyftum við upp höndum. Eftir guðsþjónustuna
var aftur gengið til biskupssetursins og snæddum við þar dag-
verð. Auk biskupanna voru þar viðstaddar eiginkonur þeirra
erkibiskups, Sjálands-biskups, Hróarskeldu-biskups og Islands-
biskups, svo og greifahjónin frá Kulla Gunnarstorp, þar sem
fyrsti norræni biskupafundurinn hafði verið haldinn.
Að aflokinni máltíð var aftur lagt af stað í bifreiðum til
Vedbygaard. A leiðinni var komið við í Ringsted og skoðuð
hin gamla kirkja þar. Kl. 5 fór fram sameiginleg altarisganga
í Ruds-Vedby-kirkju. Hélt Sjálandsbiskup skriftaræðu, en
sóknarpresturinn þar á staðnum annaðist útdeilingu. Veittist
okkur þar inndæl stund, hátíðleg og kyrlát í hinni litlu sveita-
kirkju. Vorum við síðan saman til kvelds og lukum deginum
á venjulegan hátt með sameiginlegu kveldbænahaldi.
Síðasti samverudagurinn var mánudagurinn 8. sept. Byrjaði
hann í kirkjunni með bænagjörð og biblíustund. Bænagjörðina
hjelt Olesen Rípabiskup, en »ungi« Billing biskup í Vesteraas,
sonur »gamla« Billings í Lundi, talaði að öðru leyti. Var
biblíustund þessi í lengra lagi, en að öðru leyti fögur og
hrífandi. Einar Billing er óvenjumikill gáfumaður, andríkur
og djúpsær Iærdómsmaður, en hefir vanið sig á einkennilega
takta, er hann talar, sem mörgum veitir erfitt að fella sig við
í fyrstu. En vafalítið er hann einn af mestu andans mönnum,
sem Svíþjóð á. Þá tók við síðasta fundarsetan og var um-
ræðuefnið: „Orðið (þ. e. guðsorð) svo sem það meðal, sem