Prestafélagsritið - 01.01.1925, Side 156

Prestaféiagsritíð. Múhameð og íslam. 151
Ölmusugjat'ir og fasta. í hinum fyrsta lærisveinahóp spá-
mannsins, voru margir snauðir menn og þurfandi, og var þá
fyrirmælt, að hver, sem hefði næg efni, skyldi hjálpa þeim
með frjálsum gjöfum. En brátt varð að setja ákveðnar ölmusu-
reglur og loks var ölmusu krafist af hverjum manni, sem
nokkuð átti, þó eftir efnahag og ástæðum. Fór svo, að
ölmususkyldan varð tíundargreiðsla, opinber skattur. —
Föstu er krafist af hverjum heilbrigðum manni. Ramadan-
mánuður er föstumánuður ársins. Þetta fyrirmæli Kóransins,
varð höfuðatriði í íslam: »Þér hinir trúuðu, þér skuluð halda
föstu, eins og feður yðar gjörðu, svo að þér lærið að óttast
drottin*, og enn fremur þetta: »Ramadan-mánuður, sem helg-
aður er af komu Kóransins af himnum ofan til þess að vera
leiðarstjarna manna og ljós þeirra i lífinu, er föstumánuður.
Hver sem lifir þennan mánuð, er skyldur að halda þessi fyrir-
mæli«. En ekki vill spámaðurinn ofþyngja hinum trúuðu, því
hann heimilar mönnum, ef á liggur, af gildum orsökum, að
fasta á öðrum tíma. »Guð vill hlífa yður, hann vill ekki gera
yður erfitt fyrir« segir í Kóraninum, og þessi hugsun virðist
mjög einkenna íslam. Það er trú, sem krefur lítilla fórna.
Fastan er ströng, að því leyti, að menn mega einskis neyta
frá afturelding til sólarlags. En þá hefst nú hátíðin. Þá eta
menn og drekka og nóttin líður í glaum og gleði. Og þegar
dagur rennur, fara menn að sofa. Föstutíminn, sem vitanlega
átti að vera alvörutími, varð glaðværðatími.
Pílagrímsferð til Mekka. Það var snildarbragð af spámann-
inum, að koma hinni fornu Kaaba-dýrkun inn í hin nýju trúar-
brögð. Með því gerði hann leiðina greiða fyrir heiðingja, að
taka trú á einn Guð, Allah. í hita trúareldmóðs, þegar spá-
maðurinn tók fyrst að boða trúna, barðist hann gegn hinni
heiðinglegu hjátrú í sambandi við musterið Kaaba í Mekka,
og fyrir þær sakir var hann hataður af samborgurum, sem
áttu hagsmuna að gæta. En svo kom pólitíkin og sljóvgaði
trúarvandlæti hans; hann sá fram á, að ef hann berðist gegn
hjátrúnni á Kaaba, væru trúarbrögð hans feig í fæðingunni.
Hann tók þann kostinn að fá hjátrúna í lið með sér og vinna