Syrpa - 01.12.1916, Síða 4

Í94
SYRI’A, 4 HEFTI 1916
Eins var þaS, þegar klukkan byrjaSi aó slá ellefu (fyrir hádegi),
þá var hann ekki farinn lir stiganum, en þegar hún sló síSasta
slagiS, þá var hann æfinlega horfinn. — — — Á stundum gekk
eg í hámót á eftir honum, nokkurn spöl, þegar hann fór frá stig-
anum. Hann gekk alt af nokkuS greítt og leit hvorki til hægri né
vinstri, og var niSurlvitur, eins og hann væri að horfa eftir ein-
hverju, sem hann hefSi týnt á leiSinni til stigans. Og hann hafði
æfinlega vinstri liöndina í treyju-vasanum. Hann gekk alt af eftir
ytri brúninni á gangstéttinni, bæSi þegar hann kom og fór, og þaS
var eins og honum stæSi einhver geigur af búSargluggunum.
Hann snerti meS hægri hendinni hvern einasta sím-staur, sem á
leiS hans var, en gekk út fyrir alla lampa-staura, eins og hann
væri hræddur viS aS ganga á milli þeirra og húsanna. — Frá
Howe-stræti beygði hann ætíS undir eins inn á Hastings-stræti.fór
þar inn í pósthúsið, en kom út úr því aftur um dyrnar á Granville-
stræti, og hélt suSur eftir því, að austanverSu, þangaS til hann
kom aó brúnni, sem liggur þar yfir False Creek, Þar nam
hann staSar, hallaSi sér þar fram á handrióiS, skamt frá brúar-
sporðinum, beiS þar oft nokkra stund, en var þó oftast horfinn
þaSan aftur, þegar klukkan sló síSasta slagiS á hádegi.
Svo liðu margir mánuðir, aS eg sá þenna kynlega mann á
hverjum einasta degi, ýmist í stiganum viS norður-endann á Howe-
stræti, eSa einhverstaSar á leiSinni frá stiganum og yfir á G r a n-
ville-brú. Og einn dag var eg staddur þar á brúarsporSinum,
þegar klukkan var langt gengin tólf, Eg sá þá þenna mann, eins
og oftar, bíSa þar skamt frá og horfa á bifreiSarnar, sem fóru þar
yfir brúna. — En rétt í því, aS klukkan var að verSa tólf, kom
skrautleg bifreiS norðan strætiS, og nam staSar, þegar hún var
komin þangaS, sem gamli maSurinn beiS. Hann brá hendinni
upp aS hægri augabrúninni, á hermanna vísu, sagSi eitthvaS um
leiS, sem eg heyrSi ekki hvað var, og steig svo upp í bifreiSina.
En hún hélt svo áfram yfir brúna og stefndi til Shaughnessy-
hæSa.
Seint á Þorra 1913, hætti eg aS vinna nærri Howe-stræti, og
sá þá þenna mann mikiS sjaldnar rír því. Eg mætti honum samt
endrum og sinnum nærri pósthúsinu, og á leiSinni suSur Gran-
ville-stræti. Og alt af var hann eins, alt af eins biiinn, með gráu
húfuna á höfSinu, meS vinstri höndina í treyju-vasanum, niSur-
lútur og undarlegur í öllum hreyfingum. — Svo var þaS einn dag
snemma í desembennánuSi 1915, aS eg gekk út á Granville-brú,