Syrpa - 01.12.1916, Síða 8

198
SYRPA, 4. HEFTI 1916
Flóöin á Hollandi.
AS líkindum á Holland marga
voSadaga enn í vændum af völd-
um hafsins, þegar norSvestan-
stormurinn veltir öldun Atlands-
hafsins inn í NorSursjóinn og
knýr fjallháar bylgjurnar upp aS
ströndinni lágu og brýtur niSur
flóSgaróana.
“Láttu hafið velta sér yfir þá
og afmá þá af jörSunni.” Þann-
ig var hin bölþrungna bæn, sem
Spánverjar á miSöldunum báSu
fyrir þessu landi “vantrúarmann-
anna”; og jafnvel nú á þessu
herrans ári 1916 og þessari upp-
lýsingaröld rætist þessi heift-
þrungna ósk.
Hugsum oss aSfaranótt 13.
janúar 1916. VoSastormur hafói
ætt yfir landió í marga daga, og
þessa nótt varS hann enn fár-
tryldari en hann hafSi nokkru
sinni áSur veriS. Stunur storm-
sins, öldugnýrinn og þrumurnar
runnu saman í einn ógurlegan
rammaslag náttúrunnar. FlóS-
garSarnir brotnuSu og sjórinn
steyptist sveljandi og hvítfyss-
andi yfir landiS.
Á skammri stundu breyttist
landiS í freySandi hafsjó. Kirkju-
turnarnir stóSu upp úr löSrinn
eins og siglutoppar á sokknum
skipum. Heilar sveitir, þorp,
búgarSar og nautahjarSir eySi-
lögóust á svipstundu. Menn,
konur og börn, uxar, hundar og
sauðkindur börSust um í flóSinu.
VatnsrótiS reif upp grafreitina,
og lifandi smábarniS í vöggunni
flaut viS hliðina á líkinu í kist-
unni. AlstaSar var fólk hang-
andi í hæstu trjágreinunum og á
turnunum, sem stóóu upp úr
vatninu, á hliSum fljótandi htis-
anna.
ÞaS var eins og aS flóSin, sem
til forna eySilögSu mörg þúsund
mannslíf, væru aftur komin, þrátt
fyrir alla kunnáttu verkfræSinga
nútímans, þrátt fyrir betri björg-
unartæki, þrátt fyrir síma og
járnbrautir. Það var eins og aS
hafiS, sem NiSurlöndin hafa
smám saman risiS upp úr, væri
aS heimta sitt aftur. Stóreflis
skip sópuSust yfir flóðgarSana og
langt upp á land, og þar hjuggu
þau göt á þökin á húsunum.
Flóðgaróarnir, sem voru bygS-
ir úr stáli og steinsteypu, brotn-
uSu eins og þur sprek. FlóSin