Vekjarinn - 01.04.1904, Síða 8

8
færi þá? Jeg var ekki búinn sð læra þá til hlýt-
ar, að Drottinn er trúfastur, jafnvel þótt trú vor
bili. — Þess vegna var það rnjög alvarleg spurn-
ing, hvort jeg hefði næga trú til að hætta mjer
út í þetta fyrirtæki.
Jeg hugsaði með mjer: „Þegar jeg fer af
stað, get jeg ekki gert gjört neina kröfu nema
til Guðs; jeg verð því að læra fyrst að hafa á-
hrif á menn með bæn til Guðs. “ Húsbóndi minn
hafði beðið mig um að minna sig á, þegar gjald-
dagi væri á kaupi mínu. Jeg einsetti mjer að
gjöra það ekki beinlínis en biðja heldur Guð að
minna hann á það. Svo kom sá tími að jeg átti
að fá ársfjórðungs kaupið. Jeg bað án afláts en
dagurinn kom og leið án þess að vinur minn
segði eitt orð í þá átt. Næsta laugardagskvöld
átti jeg ekki aðra peninga en einn tveggjakrónu-
pening.1)
Jeg hafði ekki liðið neinn skort og hjeit á-
fram að biðja. Sunnudagurinn var gleðiríkur.
Hjarta mitt var eins og venjuiega gagntekið af
kærleika Drottins. Fyrri part dags fór jeg í kirkju
og seinni partinn fór jeg í ýms heimatrúboðs-
störf í veitingahúsunum í neðri hluta borgarinn-
ar, sem jeg var vanur að heimsækja. Mjer fannst
stöðugt að himnaríki væri þegar byrjað á jörðu
D t frumtokitanum stendur reyndar „half crovn“
=2V2 shilling=2,25 kr, en til þess að gjöra lesendun-
unum peningatalið skiljanlegrá verður hjer og á eptir
niiðað við íslenska peninga, Ath. I’ýð.