Vekjarinn - 01.04.1904, Blaðsíða 32

32
lotniiigu hjá mjer; jeg sá á því að hann var
meira en skapari himinsins. Þessi bók og aðrar
fleiri hjálpuðu mjer tii að sjá, reyndar eins og
í poku eða hálímyrkri, veru þá, som mjer hafði
verið alveg ókunn fyrstu 20 ár æfi minnar. Jeg
gat ekki náð í neinn útlendan kristniboða og því
voru margar vafaspurningar hjá mjer, og jeg
þráði að komast til einhvers lands, sem sendi út
kristniboða og þar sem fagnaðarerindið væri prje-
dikað. Jeg var farinn að sjá að Guð var himn-
eskur faðir minn, og því var ómögulegt að jeg
væri skilyrðisiaust bundinn við foreldra mina. Mjer
skildist að kenningar Konfutse um skyldu barn-
anna hlytu að vera allt of strangar.1) Jeg sagði
við sjálfan mig: Guð á meiri kröfu til þín en
foreldrar þínir. Og á þeirri stundu hrukku þau
sterku bönd í sundur, sem bundu mig við heim-
ilið. Jeg fann að jeg varð að ganga einn götu
mína og átti fremur að þjóna Guði en foreldrum
mínum. Þessar nýju hugsanir gáfu mjer krapt
til að segja skilið við ijenshöfðingja minn og
yfirgefa heimili og ættjörð um hríð.“
Foreldrar hans voru mjög áhyggjufuli, þegar
þau urðu vör við að son þeirra fýsti mjög að
fata utan, enda lá'þá dauðahegning við, ef nokkur
færi úr landi. — IJað voru engin iikindi til að
l) Samkvæmt þeim mega skuldugir feður sclja
dætur sínar á hóruhús til að losa sig úr skuldum; sá
siður liefur verið algengur í Japan, og er líklega enn.