Vekjarinn - 01.04.1904, Blaðsíða 47
47
það stóð að miklu leyti í sambandi við löngun
þeirra til að standa að öllu jafnfætis stói þjóðunum,
vant.aði æði opt, mikið á að hjörtu þeirva hefðu
snúið sjer til Drottins.
Lærisveinar Nisímu og ýmsir aðrir kristni-
boðar ferðuðust fi'am og aptur um iandið. Budda-
prestar og ýmsir heiðnir menn reyndu á allar
iundir að spilia fyrir kristindómnum, þýttu ensk
og þýzk vantrúarrit og bjuggu sjáifir til íjölda af
lygasögum um kristnu trúna. En sarnt var surm-
dagshelgin lögboðin 1876, og 1884 hætti stjórn-
in að leggja fje úr ríkissjóði til viðhalds heiðninni.
Árið 1983 komu 600 kristnir Japanar af
eigin hvöturn saman í Ósaka til að halda J00
ára afmæli Luthers. Árin 1886—88 skírðu evan-
geliskir kristniboðar 14 þúsund Japana, og hjeidu
þá margir að þess væri skammt að bíða að Jap-
an yrði alkristið iand, enda voru heiðnu dagblöð-
in farin að ræða í fullri alvöru, hvort ekki mundi
heppilogast að lögtaka kristindóminn. Árið 1889
fengu Japa.nar þingbundna konungsstjórn og voru
þá 14 þingnrenn og forseti þingsins kristnir. Um
þetta leyti kom apturkippur í framfarir kristni-
boðsins í Japan þvert ofan í allar áætlanir. Or-
sakir til þess voru rneðal annars: vantrúarrit úr
„kristnum" löndum, þröngsýn ættjarðarást, sem
þótti ekki kristna trúin nógu þjóðleg, — sú skoð-
un kom einkum í ijós um og eptir strið Japana
og Kínverja, — og síðast en ekki sízt skynsomis-
stefna og sjálfbyrgingsskapur margra kristinna
Japana, sem þóttust eKki þurfaá útíendu kiistni-
boði að halda lengur og vildu ia.ga kristindóminn
opt.ir sínu höfði. Sá nndi smeygði sjer jafnvel
inn við Dosjisju nokkru epl.ir dauða Nísímu en
hvarf þó aptur. Sjintoisminn og' Buddhatrúin
lagði og fram alia sina krapta, og þeirra menn