Vekjarinn - 01.01.1906, Blaðsíða 5

mey sína, — en seint gekk starfið, J)ví að augu
heiðingjanna voru svo haldin, að þeir sáu ekki
að hann var friðarhoði.
Ellefu ár eru liðin. Kristniboðinn er aftur
kominn heim. Hann er gagntekinn af gleði,.
þvi að hún, sem hefir beðið eftir honum i 11
ár, ætlar að verða honum samferða að altar-
inu að nokkrum dögum liðnum, og stöðugt
upp frá þvi.
Hann er á heimili vinar síns, og situr og
er að hugsa um hvílík fagnaðarstund það verði,
þegar hann komi aftur með konu sína til
kristniboðsstöðva sinna í Suðurálfunrii, og
kristnuðu heiðingjarnir fari að bjóða hana
velkomna, sem þeir ætluðu að kalla móður,
eins og ])eir kölluðu hann föður.--------En
hvað er þetta? Eldklukkurnar hljóma. Það
er eldsvoði á ferðinni!
Hann hraðar sér út og er að fám mínút-
um liðnum kominn að húsinu, sem stendur
nærri þvi í björtu báli.
Hann kannast fljött við þetta stóra múr-
steinshús, því að á efsta lofti þess býr hún
Fjóla, unnusta hróður unnustu hans sjálfs.
»Er búið að hjarga öllum íbþum húss-
ins?« spyr hann með ákefð einn björgunar-
nianninn.