Vekjarinn - 01.01.1906, Side 6

6
»Já, það held eg«, svarar liann, »að minsta
kosti er óhugsandi að leita betur úr þessu,
því að húsið fellur þá og þegar«.
í sama bili heyrist neyðaróp. Það fer
hrollur um mannfjöldann, er hann sér stúlku
í glugga á efsta lofti, er hrópar:
»Bjargið mér! Ætlið þið ekki að bjarga
mér?«
Brakið og brestirnir í eldinum er eina
svarið, sem hún fær. Sumir grípa skelfdir
fyrir augun, en aðrir hrista höfuðin hver
framan í annan.
En hvað er þetta? Stribbing kristniboði
brýst fram úr mannþrönginni. Hann hafði
þekt röddina, og vissi að Fjóla var ekki undir
það búin að mæta heilögum Guði.
Hann klifrar upp stigann áður en nokk-
ur gat náð í hann, og stekkur inn um glugga
nokkru neðar en stúlkan var.
»Sá er feigur. Það er úti um hann. En
sú ofdirfska«, tautuðu menn hver við annan.
En bíðum við! Þarna er hann kominn
aftur að stiganum með Fjólu i fanginu! Það
hefir liðið yfir hana af reyk og hræðslu. —
En nú er kviknað í stiganum, og eldhafið
undir. Björgunarmennirnir þjóta samt að
með björgunarnetið; Stribbing kemst út á
veggsvalir, og lætur Fjólu detta niður í netið.
Þeir bera hana varlega brott og henni er