Vekjarinn - 01.01.1906, Qupperneq 11

Of seint.
Læknir nokkur var fyrir skömmu sóttur
til manns á bezta aldri, sem var mjögveikur.
Læknirinn skoðaði hann nákvæmlega og sagði
honum svo hreinskilnislega, að veikindi hans
værn hanvæn.
Maðurinn varð þá ákaílega hræddur. —
^ Hann hafði sízt búizt við því, og aldrei hugs-
að um, að dauðinn kemur oflast einmitt þeg-
ar maður á ekki von á honum. Fyrst gat
hann ekkert sagt, en svo sagði hann með
örvæntingu:
»Þá er eg búinn að glata henni! — Of
seint, — of seint«.
»Hverju hafið þér glatað?« spurði lækn-
® irinn vingjarnlga.
»Ó, eg er búinn að glata henni!«
»Glata — hverju?«
»SkiIjið þér mig ekki, læknir? Eg er bú-
inn að glata sálu minni!«
»Þér megið ekki segja þetta; munið þér
ekki el'tir ræningjanum á krossinum?«