Vekjarinn - 01.01.1906, Page 14

14
ekki frá þér náðinni, en íhugaðu alvöru dauð-
ans og eilífðarinnar, og varpaðu þér að fót-
um frelsarans, sem einn getur bjargað þér. p
Hann er að rétta þér höndina, tak nú í hönd
hans maður, þú sérð aldrei eftir því.-----------
En trúaðir menn mega ekki vera iðju- 1
lausir á torginu.
Ungur maður, rúmlega tvítugur, lá fyrir
dauðanum. Hann var hjá trúuðum foreldr-
um sínum og hafði snemma snúið sér að
Guði; en minna hugsað um hitt, að leið-
beina öðrum að krossi frelsarans.
Einhverju sinni, þegar móðir hans kom
inn til hans, var hann venju fremur sorgbit- ^
inn, og hún heyrði að hann sagði í hálfum
hljóðum: »Glötuð, glötuð!«
»Því segir þú þetta, góði minn?« sagði
móðir hans. »Manstu ekki hvað fgjörðist á
Golgata?«
»Jú, eg man það, mamma; og veit að
frelsarinn hrekur mig ekki frá sér, en mig
tekur svo sárt, að eg skuli ekkert hafa gjört
fyrir hann. Æfi mín er á förum og eg hefi
ekki hjálpað neinum til frelsarans. Eg hefi
verið iðjulaus og því finst mér að æfi mín sé
glötuð«. —
Móðir hans sagði honum, að Drottinn
gæti hreinsað hann af þessari synd eins og
öllum öðrum; — hann efaðist ekki um það,