Vekjarinn - 01.01.1906, Síða 15

15
en sárt var samt að hafa verið iðjulaus.-------
Hann bað liana móður sína, að bera þau orð
I öllum ungum mönnum: »Vinnið Drottni á
meðan dagur er«. — — —
En enginn skyldi samt hrósa sér al'verk-
* um sínum.
Fyrir rúmum 10 árum lá sænskur leik-
prédikari fyrir dauðanum. Hann hafði farið
viða og margir snúizt við ræður hans. Einn
morgun bað hann sóknarprest sinn, sem var
trúaður, að koma til sín.
Þegar presturinn kom, sagði sjúklingurinn:
»Mig dreymdi undarlegan draum í nólt.
, Eg þóttist vera kominn í Paradís, og þá kom
engill til mín og bað mig að koma með sér.
Hann fór með mig inn í eitthvert stórhýsi, og
þar voru alsettir bekkir skinandi kórónum.
Eg l'ór að skoða þær og sá að á þær voru
letruð nöfn ýmsra manna, sem eg hefi leið-
beint til frelsarans. Innarlega í salnum var
kóróna miklu fegurri en hinar en á henni
stóð ekkert nafn. »Hver á þessa kórónucc,
spurði eg og leit framan i engilinn. Þá sá eg
að tár féllu af augum hans um leið og liann
t» sagði: »Þú áttir hana einu sinni, en ekki núcc.
— — Mér varð svo bylt við að eg vaknaðicc.
»Þetta er alvarlegur draumurcc, sagði prest-
urinn. »Drottinn er að aðvara yður. Það